Mààr ... de vos wordt oud ... maar zijn "streken" verleert hij niet zomaar ... En in dit huis van hof en valk, en de kievit intussen ... zijn er nog bloggende medemensen ... Soms grappig, soms aangrijpend, soms ontluisterend, soms ... scherp.
Welnu, aangezien man en vrouw één zijn ... en "onze" countdown vandaag op 30 staat ... _yep, yep ... 30 more days ... and then, it'll be ... for REAL, husband and wife_ ben ik zo vrij om mijn sprookje-in-'t-echt's schrijfsel van vandaag simpelweg ... te hernemen.
Omdat het ALLES zegt, en vooral, omdat het me, na het lezen ervan, sprakeloos liet. Dus bij deze, snoepie, bedankt voor je voorzet ... ik had 'm maar in te koppen ! Maar wees gerust, je hebt nog eentje te goed ! Hvj veea ...
Enjoy your read !
Uit het diepst van mijn ziel
woensdag 16 april 2014
Devotie
Toen ik drie jaar geleden de beslissing nam, om een einde te maken aan bijna 18 jaar huwelijk, wist ik dat ik mijn leven helemaal anders wilde. Vooral wilde ik het delen met iemand die me naar waarde zou weten te schatten, iemand met mededogen, met een hart naar de minderbedeelden van deze maatschappij... iemand met een open hart zoals ikzelf. Iemand die helemaal anders zou zijn dan degene waar ik al zo lang mee samenleefde.
Het contrast had niet groter kunnen zijn. Nu heb ik iemand met een hoog EQ, inlevingsvermogen, sociale betrokkenheid... Iemand met een groot hart zoals ik.
Maar het grootste verschil zit hem in... geloof. Waar ik vroeger samen was met een atheïst, blijkt mijn Ventje nu uit te bloeien tot een waar devoot man. Terwijl ik dit aan het schrijven ben, zit hij in de veranda, de teksten en gezangen aan het oefenen voor de Witte Donderdagviering van de kapel in Diest. Elke dag zie ik hem meer openbloeien, genieten van zijn hervonden geloof, en zijn dienstbaarheid naar de geloofsgemeenschap daar.
En ik besef elke dag meer... hoe blij ik ben dat ik het juist gezien heb. In het begin. Hoe ik door de muur kon zien die hij rond zich had opgetrokken, een muur van oppervlakkigheid, van een gejaagd leven met winstbejag... Iemand die zijn weg kwijt was... Maar in zijn ogen zag ik de zoektocht, de kans om het oude leven overboord te gooien en terug te kunnen keren naar zijn "roots". Een man die zijn hart mocht volgen.
En ik ben blij dat ik blijkbaar op het juiste moment op de juiste plaats was. Ik ben blij dat ik het proces heb mogen meemaken... Een wedergeboorte heb mogen aanschouwen. En zoals elke geboorte, was het langdurig en pijnlijk op het einde. Maar na de wedergeboorte, zie ik nu een mens die straalt. Die zijn medemensen wil helpen en bijstaan.
Wat mezelf en het geloof betreft... Ik geniet mee van zijn beleving... En ik waardeer wat het met hem doet. Het brengt het beste in hem boven.
En of er daarboven inderdaad iemand is, die dit dirigeert of voorzien heeft... laat ik in het midden. Mijn eigen geloof ligt eerder in natuurkrachten, misschien wel echt bovenaardse krachten. Geloof in de Katholieke Kerk heb ik niet... maar des te meer in goede mensen. En als het geloof in een entiteit daarboven, sommigen helpt om het goede in zich naar buiten te laten komen, ben ik daar dankbaar voor.
En kan ik dat alleen maar respecteren. En het verhoogt des te meer mijn devotie voor degene waarmee ik de rest van mijn leven wil delen :-)
Intussen geniet ik stilletjes mee... van de teksten en gezangen die uit de veranda komen... want het moge ook gezegd... mijn Engeltje heeft ook wel echt een engelenstem.
(Noëlla)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten