Over exact een week "vier" ik mijn "eerste" verjaardag ... Een VOL jaar thuis. Geen technisch KO, gewoon 'n mokerslag of 2, één boven en één onder de gordel ... en een full knock-out zonder weerga.
Depressie en burn-out, was het één er eerst of was het ander er vroeger ? Ik zou het niet weten. Feit is, dat ik het gevoel heb dat ik zowaar 'n wereldreis gemaakt heb per zeilboot ... in m'n zeilhoofd dan tenminste, ik heb overal gezeten, ... en nergens. Dus vandaag exact 51 weken ...
Het zijn drukke dagen dezer dagen ... tussen alle therapiesessies in welteverstaan ... 51 weken vandaag, ook nog 25 dagen te gaan (tot 17/5), vrijdag is het de 25e en dat wordt dan weer mijn 48e ...
Cijfers, cijfers en cijfers ... 'n mens zou er zowaar gek van worden - o ironie ... het waren dan ook cijfers die mij tot het ontdekken van mijn 'gekte' hebben geleid ... het niet langer kunnen functioneren bij een budget-opmaak, kop noch staart er aan krijgen, processie van Echternach... het breekbare brein, het gebroken brein tout court.
De Goede Week hebben we achter de rug en met Pasen ook de verrijzenis ... en mijn herrijzenis kondigt zich steeds luider aan, onder het tromgeroffel en klokkenluiden ... 'n hoofd dat dag na dag helderder wordt, een dosering medicatie die intussen op het allerlaagste niveau staat sinds ... 51 weken, de volgende verminderde dosering ... is géén dosering meer ... een overwinning, 'n herrijzenis uit het diepste van het dal.
Of wat 'n mens in nood -en er zijn nog TE VEEL mensen die niet (willen)(kunnen) begrijpen dat zulks mogelijk is-, in hoge nood allemaal moet doorstaan alvorens 'n lichtend pad te vinden. Ambulante zorg, medicatie ... zonder effect ... Het ganse proces van herstel is 'n verhaal apart, daarom ook dat ik er een apart boek aan wijd, een straf verhaal ... eentje van lijden, hoop, sterven en verrijzen ...
Het is een lans die ik wil breken, een lans voor de wereld van mensen in nood, nood waar wij, mensen, het niet zien, niet kunnen zien ... of vaak gewoonweg, ... niet willen zien. De onverschilligheid, de onwetendheid van onze consumptiemaatschappij, van ons autosnelwegennetwerk van steeds meer, steeds beter, steeds sneller ... onze prestatiemaatschappij.
"Een mens wordt wijs,
wanneer hij begint te berekenen
hoe diep zijn onwetendheid wel is ..."
Met de steun en het professionalisme van aanwezige zorgverstrekkers, kruip je langzaam maar gestaag uit die donkere tunnel, uit de diepte van het ooit oneindig lijkende dal.
Maar ook met de niet-aflatende steun, aanmoedigingen van iemand die al die tijd naast me, voor me en achter me is blijven staan. Ook in de grimmigste buien, en zwaarste stormen ... iemand die héél veel heeft moeten incasseren, verdragen en verwerken, misschien tè veel ... maar daarom schuif ik haar als ultiem eerbewijs van mijn eeuwige verknochtheid en grenzeloze aanbidding en respect, ook die ring aan ... over exact 25 dagen ... en het staat er -onuitwisbaar- in gegrift, veea ...
Zonder zou ik hier niet staan ... en daarom ook het breken van de lans, voor allen die ijveren en werken, onbezoldigd of bezoldigd, samen aan 'n nieuwe toekomst, nieuwe hoop voor mensen die sterven aan het kruis, aan hun kruis, hun kruis van zelfhaat en zelfvernietiging, hun kruis van falen en angst, hun kruis van schuld en dembryosie ...
Het is 'n wereld op zich, 'n wereld apart ... maar het heeft mij geholpen, én gesterkt. Want in die wereld, die enge soms rare wereld van ... wij, mensen ... dààr heb ik mijn ware bestaan herontdekt, mijn ware zijn, mijn ware ... mens-zijn ... mèt een backbone die ik gedurende 20 jaar had verloochend, miskend, verbannen ... mijn ruggegraat vond ik terug, mijn geloof en overtuiging. Maar het heeft me gesterkt, aangesterkt, als 'n dagelijkse portie kippenbouillon ... En ook mijn dienstbaarheid als mens heb ik hervonden, en nieuwe hoop, véél nieuwe hoop, maar ook empathie en enthousiasme ... om verder te gaan, verder op weg ... op dit aardse bestaan.
Als 'n herrezen mens, een mens met 'n hart, met 'n hart vol bekommernis om de zwakkeren en hulpbehoevenden ... en 'n verloochening van 'n wereld die er geen is ... 'n prestatiewereld en 'n consumptiewereld. In soberheid zit veel rijkdom ... Een waarheid als 'n koe ... Maar meer nog ... Pasen is het feest van de verrijzenis ... Ik sta op uit mijn as, ik sta op na mijn lijden en dood, mijn herrijzenis, gesterkt door 'n verankerd geloof, geïnspireerd door de nood van velen, de hulproep van de zwakken ... en de oneindige blik van de verloren ziel ...
De kievit strekt zijn vleugels, de herrijzenis is 'n feit ... het komt er nu op aan de verlamde spieren los te maken en te versterken ... en dan ... dan vliegen we rond, gekscherend en vrolijk fluitend, een nieuw bestaan tegemoet. Een bestaan van zingeving en 'n diepere betekenis in onze maatschappij ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten