Vrijdag, 4 juli 2014.
Vakantiestemming - wisselende stemming bij de weergoden dit jaar. Gisteren 'n relatief schitterende dag, althans tot 'n uur of vier in de namiddag. Stralende zon, geen wolkje te bespeuren en 'n heerlijke zomerse hitte van zo'n 34-35° Celsius. 's Voormiddags geprofiteerd van de martkdag in Argentat en er nog 'n korte stadswandeling op de kaden aan vastgeknoopt, inclusief ijsjesstop in de lokale crèmerie zeg maar. Héél opmerkelijk aldus mijn echtgenote, en tot opluchting van de kinderen, de grote fles water en 5 glazen die we bij ons meeneemhorentje, dat we alsnog aan 'n tafeltje gezeten verorberden, geserveerd kregen. Dàt is klantvriendelijkheid en horeca zoals het écht hoort te zijn: klant is koning, hoe klein ook zijn geldbesteding. Prachtige vakantiekiekjes genomen van 'n typisch dorpje/stadje in de Franse Corrèze/Limousin, onooglijk charmant en lieftallig in al zijn natuurlijke pracht en traditie. Het namiddagje zwembadvertier leverde ons nog wat extra zonnebruin op en vooral véél leute, duikplezier ... en véél, héél véél waterbommen ... geproduceerd door 'n overjaarse, genietende pluspapa en zijn 3 bengels... Al bloedt mijn hart bij zoveel plezier ... én vooral verlangen dat mijn eigen 3 kinderen dit niet meer (willen) meebeleven. Ik zou ze bijna op mijn kniëen smeken om nog 1 keer samen mee op vakantie te gaan ... ik zou er zelfs te voet voor naar Scherpenheuvel gaan ... het verlangen om nog voor 1 keer SAMEN VAKANTIE te kunnen beleven ... De laatste editie van 'n vakantie met MIJN 3 kinderen dateert intussen van ... 2006, de vorige 2003 ... kan tellen, toch ? Och ja, alweer één van mijn eigen fouten ... tussen 2006 en 2012 heb ik alléén maar gewerkt, keihard gewerkt, NOOIT vakantie genomen, nooit ... En dàt heeft zijn tol geëist, 'n (véél te) zware tol. MEt 'n pijn die ik misschien geleerd heb te plaatsen, maar 'n pijn die wellicht nooit zal verdwijnen, 'n chronische pijn van verdriet en gemis. Tja, het leven zoals het is ... 'n Jaar geleden zou het me in 'n diep gitzwart gat geduwd hebben .... nu kan ik het plaatsen, erover praten en schrijven, maar de emotie en het gevoel blijft, en dàt flap ik er dan maar uit, ik schrijf het van me af, letterlijk. Al is het via de laptop, dus écht schrijven kan je het niet noemen, het zou wèl iets hebben, 'n ganzeveer en inktpot, 'n blad papier, tafel en stoel, met 'n zwevende mist boven de Dordogne-rivier, opgeluisterd door regendruppels, het geruis van de stroomversnellingen en het gerommel van de donder boven mijn hoofd ... Zou enig schrijver dit scenario verbeeld hebben om 'n masterpiece te schrijven ? Ik dacht het niet, doch ik ben slechts 'n mens en kan me bijgevolg schromelijk vergissen.
Intussen zijn we vrijdag, the Fourth of July, Independance Day in de VS, waar zoonlief gisteren geland is voor wellicht de reis van zijn jonge leven ... Chicago en dan St.-Louis, met basketbalwedstrijden, uitstapjes en 'n baseballgame van de plaatselijke Cardinals in het schitterende Busch-stadium. Het doet met denken aan mijn eerste VS-reis in 1984 ... het was 'n hemels orgasme ... Ik herinner me niet alles, maar toch zéér veel hààrscherp, maar dan écht haarscherp ! Zoals Paaszaterdag dat we op de 102e verdieping van het World Trade Center (ja, één van de Twin Towers !) gedurende 45 minuten vastzaten in één van die gigantische liften ... in het bijzijn van 'n menselijke paashaas ... Of de dag nadien, in The Meadowlands, waar ik zowaar in levende lijve Dr.J, Julius Erving, de toenmalige NBA-legende, aan het werk zag ... Al ging hij als regerend basketkampioen met zijn Sixers er in die eerste play-offronde onverbiddelijk uit tegen de lokale New Jersey Nets. Nostalgie en sweet memories ... Ik gun het je volle 200%, zoonlief ... en één gouden raad, haal er potverdorie de absolute max uit !
Maar goed, intussen in het zuiden van Frankrijk, de Corrèze/Limousin ... ik voelde vannacht de bui al hangen, letterlijk én figuurlijk ... 'n regendagje inclusief onweders tegemoet, rained out. Het is intussen middaguur en sinds vanochtend 'n uur of 9 regent het, zachtjes dan weer iets intenser, en het onweer rommelt rustig, op zuiderse snelheid, verder. Plezant is anders, mààr wat doe je eraan ? We hebben daarnet, alvorens vrouwlief een beautysessie voor zichzelf heeft ingelast (douchen, haar, nagels, ...), overleg gepleegd ... nu opbreken en verder rijden voor nog 'n dag of 4-5 ... vind ik persoonlijk too much effort (want alles is intussen alweer nat ....) en ook, indien we richting Provence zouden rijden, 'n aanzienlijke méérkost. Dus ... afspraak is dat we volharden in de boosheid en er het beste van proberen maken, ondanks de weerspannige weergoden, ondanks mijn trainingsschema dat stilaan letterlijk in het water (en onweer) valt. Mààr, dàt is pas bijkomstig. Het gaat 'm vooral om bij dit soort weer de kinderen bezig te houden onder 'n partytent van zo'n 4 à 5 m² ... Dus houden we ze bezig met "Wijsneus", een vereenvoudigd kaartspelversie van Trivial Pursuit, en tekenen/schilderen ... 'n beetje 2DS-en straks ... of misschien wel 'n rustig visplekje op te zoeken in de hoop alsnog iets aan onze haak te slaan ... Want controle van het weerbulletin en overleg met de campingeigenaar leert me dat dit ... voor de dag én de avond/nacht is ... Gelukkig is er om 18u Frankrijk-Duitsland ... haha !
Dit is dus de keerzijde van de medaille ... campingvakanties ... het is ooit anders geweest ... (Tè) Dure vakantiehuizen of hotels ... Vandaag is het eerder budgetvakanties, al ben ik blij dat er nog vakanties bij zijn ... Om 2 redenen, enerzijds het voor de hand liggende budgetaire, anderzijds ... het avontuurlijke en vooral de vrijheid ... doen en laten wanneer en waar je wil ... niet geprogrammeerd moèten gaan douchen, je opdirken voor het avondmaal .... Kamperen, het is liederlijke vrijheid, de buts met de buil nemen (zoals wij nu) maar vooral, doen waar je écht zin in hebt, onbegrensd, ongelimiteerd ... wil je lunchen om 14u of om 16u ... who cares, ... jij beslist ... En dàt vind ik (onafgezien van de prijs/kwaliteit) gewoonweg fantastisch ! Vroeger had ik -en ik ben héél eerlijk- er gewoon 'n regelrechte àfkeer van .... kamperen was temin, dat was voor het plebs, en zelfs minder ... Foute instelling, kamperen is voor iedereen, arm en rijk, jong en oud. Het is 'n intensievere manier van vakantiebeleving, ook al zit het weer niet mee. Mààr ... het is VAKANTIE ... én dan maak je er gewoon het bèste van ! En vandaag is zo'n twijfelmoment, al is er om budgetaire reden niet de minste twijfel mogelijk, maar wat doe je dan, opbreken en doorreizen, naar duurdere campings ? Naar nog grotere happen uit het familiebudget, of zeg je gewoon, met hetzelfde Franse flegma ... we nemen het gelijk het komt ? We gaan, als volleerde Franzosen, voor optie 2, vrouwlief heeft zich 'n opsmukbeurt toegeëigend en ziet er alweer betoverend lekker, mooi én .... (vul maar in) uit. Ik vind het héérlijk dat ook zij zich heeft kunnen verzoenen met deze formule van vakantiegaan. Ze heeft het jarenlang geheel anders gekend, ... hotel, Londen, ... niet àl te kindvriendelijke vakanties, hopelijk hebben de boys hier iets meer fun aan ... Ik zie ze nu in alle geval, gezeten onder één van onze dikke, beschermende bomen ... haar teennagels lakken aan de oever van 'n heerlijk kabbelende Dordogne ... my beauty-queen ... Toen ik haar inhet begin leerde kennen was ze niet zo'n pragmatica van mode en combineerbare kleuren, en er gewoonweg, goèd, héérlijk vrouwlijk uitzien ... Dààr heb ik misschien mits enige positieve invloed, toch verandering in kunnen brengen ... ze geniet ervan vrouw te zijn ... 'n mooie vrouw te zijn, al was het maar om zichzelf 'n goed gevoel te geven, fier te zijn op haarzelf, maar vooral ... om mooi te zijn voor haar man, en dat is ze ook, beeldmooi ... Ze geniet nu van speciale nagellakkleurtjes die assorti gaan met één of ander kleedje, jurkje of blousje ... ze geniet ervan zichzelf te tooien in al wat haar goed gaat en lekker zit, met de fierheid van 'n pauw, en de trots van 'n begeerlijke echtgenote ... Het is gewèldig haar zo te zien op vakantie ... Ook al zijn er de andere kantjes, de pijn, het verdriet om het geleden leed ... maar dat is en blijft binnenskamers, dat is ons proces en onze wederopstanding. Ik word vervuld van 'n warme gloed vol liefde en genegenheid als ik ze zie spinnen als 'n lieve, kleine, zachte poes ... wanneer ze zich tegen me aanknuffelt en geniet van de liefkozende knuffels en strelingen van haar echtgenoot ... Ook dàt is vakantie, ook dàt is genieten, ook dat is het beste halen uit wat er zich voordoet, ondanks gerommel en gedruppel van bovenuit.
Intussen zijn we het middaguur voorbij en hebben we het aangename aan het onaangename gekoppeld, en voor één keer 's middags middag gegeten ... veredelde ravioli voor de jongens en voor onszelf paëlla waarvan de zeevruchten zowaar het ... hazepad gekozen hebben. Maar het heeft ons weten te bekoren, het was lekker en alle buikjes zijn ruim voldoende gevuld ... 'n Siësta behoort misschien tot de opties, of 'n wandeling, of 'n uitje met de wagen ... We zien wel, al regent het op dit ogenblik andermaal stevig door ... Van fietsen is voorlopig alweer geen sprake ... Maar we nemen alles zoals het komt, willens nillens. Zeuren is geen optie, en zaniken nog minder. Dus plukken we de dag, stukje bij stukje ... en we zien wel waar we uitkomen ... Dàt is én het voor- én het nàdeel van kamperen: je bent onderhevig aan de grillen van de natuur, als het mooi is dan grabbel je jezelf te pletter, als het minder mooi is sta je twijfelend te wachten om één klein greintje mee te pikken ... De gulden middenweg ... en nemen wat je kan, genieten van elk moment, elke regendruppel én elke zonnestraal ... Met relatief rustige, brave kinderen -ze hangen hier ergens rond al hoor ik ze niet ...- en voldane, aanvaardende ouders ... én 'n weergaloze echtgenote die er prat op gaat, ook al is het 'n hondenweer vandaag, er alweer fantàààstisch mooi én verrukkelijk uit te zien ...
Woensdag 2 juli 2014.
België ontwaakt in 'n euforisch gevoel van onoverwinnelijke eenheid ... Eéndracht maakt macht, zo zal wijlen koning Boudewijn zich glimlachend in zijn graf omdraaien. 2-1 winst tegen de USA op het WK voetbal levert hen straks voetbalgod Messi op, samen met tien andere Argentijnen. Kwartfinale in het WK heet dat dan. Monceau-sur-Dordogne, Corrèze (Fr.), een doorsnee nieuw samengesteld gezin ontwaakt uit 'n apocalyptische onweersnacht waarbij we ternauwernood aan ernstige overstromingstrauma's zijn ontsnapt. Al was het wèl goed prijs ... Ga ik zo rond 21.50u naar de bar/cafetaria/TV-zaal aan het zwembad, begeleid door 3 jonge Duivelse supporters, en trek ik nog 'n foto van 'n schitterend verlicht zwembad om de rust en gemoedelijkheid van het verlof te illustreren .... Tien minuten, ... tien. En het beeld van dat idylische zwembad werd plotsklaps herschapen in apocalyptische taferelen door 'n mega-giga onweer dat vlak boven ons hoofd zijn duivels ontbond ... Waanzin, bliksem en donder -in geluidsversterkers- volledig synchroon. De volksliederen haalden het nog net, en dan ... schluss, alles weg, geen beeld, geen licht, ... niks ... En de regen ... die DONDERDE met 'n immense natuurlijke kracht van boven naar beneden ... Onze tenten ... mijn vrouw ... ondanks het constant uitvallende gsm-signaal slaagde ik er toch in om mijn sprookje-in-'t-echt, -wat kan mij voetbal schelen-, te bereiken ... ondanks alle regengeruis en dondergebrul, ... ze was nog veilig en ok ... Wij stonden daar, letterlijk aan de grond genageld, geen kant konden we uit ... Snel kwam de eigenaar, zwaaiend met pillamp en regenscherm ... ons, 6 Belgen en 1 Nederlander, duidelijk maken dat hij de keet zou sluiten ... wegens ... tè gevaarlijk.
Tja, daar sta je dan met 3 kinderen, in de zondvloed, verlicht met weerzinwekkende blikseminslagen in 'n straal van nauwelijks 500 meter ... Dus korte tussenspurt naar het eerste afdakje, tien meter verder, alweer tien ... Staan we daar samen met 'n bejaarde Nederlander, Willem, die zoëven de jongens 'gekalmeerd' had met recent gelezen verhalen over Karel de Grote, Martel enzovoort ... Het afdakje in kwestie is niet meteen 'n oplossing want de rukwinden blazen ons gewoon mestnat. "Laten we naar de eerste sanitaire blok vluchten", oppert Willem. Tja, de wijze raad van 'n overjaarse ervaren Nederlandse kampeerder sla je niet zomaar in de wind, niet met zo'n weer ... Dus, doorheen de zondvloed, onder het begeleidend zaklampje van wijze Willem vluchten we richting sanitaire blok. Nauwelijks 50, misschien 100 meter ... doorweekt ... tot op onze slip, toen al ... Maar ook daar was het niet-je-dat, want het water stroomde er met liters binnen en ik was enkel gerust en zeker als we terug samen zouden zijn, want vrouwlief stond gans alleen, zonder enige bescherming in deze natuurlijke waanzin, God-weet-wat te doen .... Dus alles op alles zetten en de 3 jongens aanmoedigen om de volgende 50 meter van hun leven te spurten, richting sanitaire blok 2. En zo deden we ... nog méér doorweekt bereikten we ons volgende schuiloord ... Maar hoe dichter we bij de tenten kwamen hoe duidelijker het me werd welke waanzin we aan het beleven waren ... Als onze vorige stop al water maakte ... verzoop deze blok hélémaal van het regenwater ... Tot onze enkels stonden we in het water ... Nog 40 extra meters dan maar tot aan de tent ... het bergje af ... Ik zag het water naar beneden stromen ... via de ramp ... richting waar wij staan opgesteld ... "Komaan, jongens" klonk het, "lopen zo hard je kan, maar pas voor de afdaling en de stenen en zorg dat je niet valt" ... We haastten ons doorheen vijvers van regenwater richting tenten waar mijn snoepie stond, verkleumd, doorweekt, alles stond gewoon onder water ... Haar oerinstinct had geholpen alles in veiligheid te brengen, elektrische kabels, apparaten, schoeisel, stoelen .... Ze verdedigde op haar ééntje, hoe moedig ook, onze "Alamo" ... en dat deed ze met brio, de binnententen bleven enigzins gevrijwaard en alles wat belangrijk was, stond omhoog, vrij van water ...
De hevigheid van de blikseminslagen, en vooral de onmiddellijke nabijheid, noopte me om ons allen in de auto in veiligheid te brengen tot de weergoden enigzins tot inkeer zouden komen ... En bijgevolg doken we, allen door- en doorweekt, de auto in, met ieder zijn fleesdeken, voor 'n onvoorziene nacht ... Ik verplaatste toch maar de Volvo-jeep om mits de grote lichten, zicht te krijgen op het dreigende wegspoelgevaar ... Twee, drie uur lang hebben we het volgehouden, met 'n eerste inspectie, gevolgd door overleg van wat we zullen/zouden doen ... Op dat ogenblik spookt er veel door je hoofd, overstroming,wegspoelen van alles (omwille van het snel wassende water ...) ... Veiligheid boven alles, dàt was mijn énige gedachte .... mijn vrouw, de kinderen ... als alle andere materialen verloren zijn, then so be it .... Mààr niet mijn vrouw en kinderen. En dus dommelden we af en toe vermoeid wat in, dan weer opgeschrikt door 'n weerlicht of donderslag ... 'n uur of 2-3 lang ... Dan werd het plots rustiger en leek het onheil andere oorden opgezocht te hebben, wat overbleef was veel water, en de zware druppels die zich loswrikten van de hoge bomen. Vlug-vlug zocht vrouwlief wat droge klederen voor de kinderen bij elkaar en transporteerde ze één voor één hun slaaptent in, spoedig zouden we hetzelfde doen, 'n korte maar dankbare nacht in, dankbaar dat het al bij al nog was meegevallen -het had véél erger gekund- en vooral ook dat we uiteindelijk ons alsnog konden neervleien in ons campingbedje ...
Het ontwaken was dus iets minder euforisch in de Corrèze, de vermoeidheid wellicht van 'n gelijkaardig niveau dan de meeste Belgen. De dag voelde vochtig en betrokken, erg bewolkt met laaghangers ... Elektriciteit was voorlopig nergens te bespeuren, de campingeigenaars vroegen eerst of we niet al te veel schade hadden opgelopen ... om me dan met 'n typisch zuiders flegma te melden dat er in de ganse regio misschien omstreeks halftwaalf opnieuw stroom zou zijn ... misschien ... Ze maakten er zich niet druk om die Franzosen, het campingwinkeltje werd verlicht met ... kaarsen ... Tja, zo doe je dat ... berusten, en vooral niet opjagen. Al bij al leek het ongemak mee te vallen want omstreeks 11u floepten de frigo's opnieuw aan ... De namiddag gaf ons nog enkele uren aangename zonneschijn en 'n bezoekje aan het zwembad bracht ons weer helemaal in vakantievervoering. De barbecue 's avonds deed er nog 'n schepje bovenop. Leven als God in Frankrijk ondanks de kollega's weergoden ... Tja, why not ?
Zondag 29 juni 2014.
Late namiddag, 'n onweer met plensbui heeft de Dordognevallei verlaten ... Beeld je in: gezeten onder afdak direct aan de oever van de Dordognestroom, het kabbelende water zelf zorgt voor de nodige stereogeluiden op de achtergrond, op nauwelijks 3-4 meter van je zitplaats verwijderd, de zon onderneemt 'n schuchtere poging wat achterstallige uren in te halen, she owes us a few ... 'n Overjaarse -door Didier Bellens geschonken- iPod produceert, weliswaar zorgvuldig voorzien van de nodige stroom, één van de 4092 muzieknummers die hij rijk is ... zo'n 77 dagen onafgebroken muziek ... Eéntje probeert wat zonneënergie op te slaan, zonder panelen welteverstaan, 'n andere slaapt zijn roes uit op de nieuw opgeblazen luchtmatrassen, de tweeling ... Tetris-bestoken elkaar op respectievelijk smartphone en tablet, en de schrijver dezes tokkelt op 'n HP-laptopklavier terwijl zijn trommelvliezen gestreeld worden door het eerder vermeld muziekapparaat ... 'n Lazy Sunday aux bords de la Dordogne ... Leven als God in Frankrijk, vakantie ... Wellicht meer ontspannen en intensief genietend als 'n jaar geleden toen de hel maar pas was losgebarsten.
Ik maak even 'n "vakantie-sprong" in mijn Kievitblogs ... de voorbije maanden zal ik in latere edities beschrijven, ik maak even gebruik van het moment om ons "vakantiegevoel" te beleven en later te herbeleven. Om het visuele geheugen te ondersteunen heb ik als 'n volleerde scherpschutter met fotocamera ... zonet enkele "shots" genomen met telelens én de normale 38-55 mm lens ... Simpele kiekjes van ons vakantieleven "het leven zoals het is ..."
We vertrokken gisterochtend, zaterdag, in alle vroegte, om 03.37u om geheel precies te zijn ... Na de laatste benodigdheden in de bomvolle auto, met overvolle dakkoffer, gepropt te hebben. En ik verzeker u, dan hadden we al zéér zuinig geweest in de selectie van de garderobe ... al geef ik nu al grif toe, alweer tè véél meegenomen te hebben. Voor één keer vond de chauffeur het nodig Parijs van iets korterbij te bekijken en miste zowaar zijn afrit ... het Stade de France én de Sacré Coeur bevonden zich gewillig op onze korte sortie Parisienne ;-)
Zo 's nachts rijden vind ik gewoon héérlijk, je medereizigers vangen nog één of meerdere uiltjes en je bent vrij van alle verkeersdrukte en inwendige autostress van zeurende kinderen en 'n hopeloze echtgenote die alweer niet ziet waar we ons bevinden, op de wegenkaart. Ik heb 'n BLOEDHEKEL aan 'onmenselijke' GPS-toestellen als je op uitstap of op reis gaat. Mààr, mààr ... vrouwlief heeft (ja, ik tikte zonet heet ... sorry, snoepie :-P ...) op zéér korte tijd 'n oceaan overgestoken op gebied van kaartlezen, in het begin, zo'n 33 maanden geleden, was haar kaartlezen ... als de oceaan oversteken zonder kompas ... Makkelijker kan ik het écht niet uitdrukken, intussen is ze mijn co-piloot en weet ze wonderbaarlijk te "gidsen" ... Alleen nog die positionering, maar oefening baart kunst ... dus méér oefenen ... euh ik had het wel over positionering bij het kaartlezen ... my sattelite of love ! Maar terug naar het nachtrijden ... héérlijk hoe je relatief eenzaam over de autosnelweg rijdt en glijdt ... Turend naar de toevallige andere auto's die je voorbijsteekt of die jou voorbijsteken. Opvallend, wagens met Belgische nummerplaten met 2 categoriëen, ofwel "fietsers" oftewel gepakte en gezakte gezinnen ... kwestie van de kroost enigzins te 'ontzien' bij dergelijke lange autorit. Ik speel dan altijd het "waarheen-gaat-de-reis" spel voor mezelf, en ik probeer te ontwaren of ze richting Lyon afzwaaien of Bordeaux, of toch maar richting kust, Nantes zeg maar - in elk geval voor elk van de inzittenden is het 'n spannend en heuglijk moment, die heenreis. Maanden of wekenlang hebben ze er naar uitgekeken, naar die deugdoende vakantie in het Zuiden. Zo ook wij, ofschoon we uiteraard reeds een tiendaagse honeymoon naar Wenen en Salzburgerland achter de rug hebben, zonder kids welteverstaan ... Nu brengt de reis ons voor het 2e jaar op rij naar de Corrèze, in de buurt van Argentat. Vorig jaar als ontsnappings 5-daagse na een doorregende week in de Vendée, dit jaar gewoonweg rechtstreekse vlucht, omdat het de boys zo was bevallen. Tja, een kind heeft niet veel nodig, water, een rivier, een zwembad ... en 'n vislijn, al is dat puur tijdverdrijf want we zijn eerder bescheiden loze vissertjes. Al vingen we vorig jaar in de Vendée nog piekleine katvisjes, in de Dordogne-regio is het palmares aan de (héél) magere kant ... maar 't amusement en het tijdverdrijf loont, en dat is belangrijk én ontspannend. Alhoewel ... eerder inspannend voor mezelf, hengels ontwarren, herstellen, ...
Vakantie dus, 'n heerlijk gevoel ... op 'n hemels plekje, surtout nu we zo vroeg zijn en er, behalve wat gepensioneerde Nederlanders, géén andere gezinnen met kinderen, wat de rust enkel ten goede komt, voor onszelf maar zeker ook voor de jongens, in casu de tweeling gezien hun autisme. Het weer laat voorlopig eigenlijk 'n beetje te wensen over, hopelijk bieden de komende dagen beterschap, maar we zijn en blijven hoopvol ... en dan nog, erger dan de bakken water gedurende 36 uren in Berchtesgaden zal het niet worden, hopelijk ! Het tweede jaar op rij vakantie en op reis ... het was ruim 6 jaar geleden, zes jaar lang géén verlof, niks vakantie ... altijd maar werken ... het heeft me, samen met nog 'n aantal andere issues, letter en figuurlijk doen crashen ... ver maar oneindig ver over de grens van de menselijke limiet, erger dan de meest verwoestende tornado ... Gesloopt, helemaal gesloopt. Maar ik ben terug, bijna terug boven ... helemaal uit het diepste van het donkerste dal. En daarom is deze vakantie zo deugdoend én welverdiend, al zeg ik het zelf, welverdiend in die zin dat het ons beiden goed zal doen, 'n échte deugddoende vakantie. En dus 'n onweer en 'n stevige plensbui kunnen me écht niet deren ... bekoren ook niet echt, we nemen alles zoals het komt en we leven, budgetair beperkt uiteraard, de komende 10 dagen letter en figuurlijk als God in Frankrijk !
