Late namiddag, 'n onweer met plensbui heeft de Dordognevallei verlaten ... Beeld je in: gezeten onder afdak direct aan de oever van de Dordognestroom, het kabbelende water zelf zorgt voor de nodige stereogeluiden op de achtergrond, op nauwelijks 3-4 meter van je zitplaats verwijderd, de zon onderneemt 'n schuchtere poging wat achterstallige uren in te halen, she owes us a few ... 'n Overjaarse -door Didier Bellens geschonken- iPod produceert, weliswaar zorgvuldig voorzien van de nodige stroom, één van de 4092 muzieknummers die hij rijk is ... zo'n 77 dagen onafgebroken muziek ... Eéntje probeert wat zonneënergie op te slaan, zonder panelen welteverstaan, 'n andere slaapt zijn roes uit op de nieuw opgeblazen luchtmatrassen, de tweeling ... Tetris-bestoken elkaar op respectievelijk smartphone en tablet, en de schrijver dezes tokkelt op 'n HP-laptopklavier terwijl zijn trommelvliezen gestreeld worden door het eerder vermeld muziekapparaat ... 'n Lazy Sunday aux bords de la Dordogne ... Leven als God in Frankrijk, vakantie ... Wellicht meer ontspannen en intensief genietend als 'n jaar geleden toen de hel maar pas was losgebarsten.
Ik maak even 'n "vakantie-sprong" in mijn Kievitblogs ... de voorbije maanden zal ik in latere edities beschrijven, ik maak even gebruik van het moment om ons "vakantiegevoel" te beleven en later te herbeleven. Om het visuele geheugen te ondersteunen heb ik als 'n volleerde scherpschutter met fotocamera ... zonet enkele "shots" genomen met telelens én de normale 38-55 mm lens ... Simpele kiekjes van ons vakantieleven "het leven zoals het is ..."
We vertrokken gisterochtend, zaterdag, in alle vroegte, om 03.37u om geheel precies te zijn ... Na de laatste benodigdheden in de bomvolle auto, met overvolle dakkoffer, gepropt te hebben. En ik verzeker u, dan hadden we al zéér zuinig geweest in de selectie van de garderobe ... al geef ik nu al grif toe, alweer tè véél meegenomen te hebben. Voor één keer vond de chauffeur het nodig Parijs van iets korterbij te bekijken en miste zowaar zijn afrit ... het Stade de France én de Sacré Coeur bevonden zich gewillig op onze korte sortie Parisienne ;-)
Zo 's nachts rijden vind ik gewoon héérlijk, je medereizigers vangen nog één of meerdere uiltjes en je bent vrij van alle verkeersdrukte en inwendige autostress van zeurende kinderen en 'n hopeloze echtgenote die alweer niet ziet waar we ons bevinden, op de wegenkaart. Ik heb 'n BLOEDHEKEL aan 'onmenselijke' GPS-toestellen als je op uitstap of op reis gaat. Mààr, mààr ... vrouwlief heeft (ja, ik tikte zonet heet ... sorry, snoepie :-P ...) op zéér korte tijd 'n oceaan overgestoken op gebied van kaartlezen, in het begin, zo'n 33 maanden geleden, was haar kaartlezen ... als de oceaan oversteken zonder kompas ... Makkelijker kan ik het écht niet uitdrukken, intussen is ze mijn co-piloot en weet ze wonderbaarlijk te "gidsen" ... Alleen nog die positionering, maar oefening baart kunst ... dus méér oefenen ... euh ik had het wel over positionering bij het kaartlezen ... my sattelite of love ! Maar terug naar het nachtrijden ... héérlijk hoe je relatief eenzaam over de autosnelweg rijdt en glijdt ... Turend naar de toevallige andere auto's die je voorbijsteekt of die jou voorbijsteken. Opvallend, wagens met Belgische nummerplaten met 2 categoriëen, ofwel "fietsers" oftewel gepakte en gezakte gezinnen ... kwestie van de kroost enigzins te 'ontzien' bij dergelijke lange autorit. Ik speel dan altijd het "waarheen-gaat-de-reis" spel voor mezelf, en ik probeer te ontwaren of ze richting Lyon afzwaaien of Bordeaux, of toch maar richting kust, Nantes zeg maar - in elk geval voor elk van de inzittenden is het 'n spannend en heuglijk moment, die heenreis. Maanden of wekenlang hebben ze er naar uitgekeken, naar die deugdoende vakantie in het Zuiden. Zo ook wij, ofschoon we uiteraard reeds een tiendaagse honeymoon naar Wenen en Salzburgerland achter de rug hebben, zonder kids welteverstaan ... Nu brengt de reis ons voor het 2e jaar op rij naar de Corrèze, in de buurt van Argentat. Vorig jaar als ontsnappings 5-daagse na een doorregende week in de Vendée, dit jaar gewoonweg rechtstreekse vlucht, omdat het de boys zo was bevallen. Tja, een kind heeft niet veel nodig, water, een rivier, een zwembad ... en 'n vislijn, al is dat puur tijdverdrijf want we zijn eerder bescheiden loze vissertjes. Al vingen we vorig jaar in de Vendée nog piekleine katvisjes, in de Dordogne-regio is het palmares aan de (héél) magere kant ... maar 't amusement en het tijdverdrijf loont, en dat is belangrijk én ontspannend. Alhoewel ... eerder inspannend voor mezelf, hengels ontwarren, herstellen, ...
Vakantie dus, 'n heerlijk gevoel ... op 'n hemels plekje, surtout nu we zo vroeg zijn en er, behalve wat gepensioneerde Nederlanders, géén andere gezinnen met kinderen, wat de rust enkel ten goede komt, voor onszelf maar zeker ook voor de jongens, in casu de tweeling gezien hun autisme. Het weer laat voorlopig eigenlijk 'n beetje te wensen over, hopelijk bieden de komende dagen beterschap, maar we zijn en blijven hoopvol ... en dan nog, erger dan de bakken water gedurende 36 uren in Berchtesgaden zal het niet worden, hopelijk ! Het tweede jaar op rij vakantie en op reis ... het was ruim 6 jaar geleden, zes jaar lang géén verlof, niks vakantie ... altijd maar werken ... het heeft me, samen met nog 'n aantal andere issues, letter en figuurlijk doen crashen ... ver maar oneindig ver over de grens van de menselijke limiet, erger dan de meest verwoestende tornado ... Gesloopt, helemaal gesloopt. Maar ik ben terug, bijna terug boven ... helemaal uit het diepste van het donkerste dal. En daarom is deze vakantie zo deugdoend én welverdiend, al zeg ik het zelf, welverdiend in die zin dat het ons beiden goed zal doen, 'n échte deugddoende vakantie. En dus 'n onweer en 'n stevige plensbui kunnen me écht niet deren ... bekoren ook niet echt, we nemen alles zoals het komt en we leven, budgetair beperkt uiteraard, de komende 10 dagen letter en figuurlijk als God in Frankrijk !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten