De klok loopt naar enen, zaterdagmiddag in mijn andere zonnige oord. De lente heeft veel leute en gedraagt zich zowaar als 'n vroegzomerende puber, althans wat de de temperaturen en zonuren betreft. Zonder enige schroom durf ik te stellen dat de thermometer zo'n goeie 23° Celsius zal weergeven.
Vandaag mijn eerste "vrije" weekend, althans gedeeltelijk, straks word ik "gelost" voor een eerste vrije vlucht van twee tot acht, morgen gaat het dan nog 'n stapje verder met 'n vrije wandeling van 9 tot 20u. Intussen hebben uroloog en psychiater een samenwerking gesmeed en is dr. Van Daele op assist van dr. Slabbaert alvast gestart met het afbouwen van de Venlafaxine, van 75 mg ben ik nu overgeschakeld naar 37.5 mg, weliswaar nog steeds tweemaal daags, maar dat is al 'n halvering. Na 1.5 week lijk het wel of ik méér vooruitgang heb geboekt dan de afgelopen 11 maanden samen, en het lijkt niet alleen zo, het voèlt ook zo ! Tel daarbij die leutige lente en 'n mens zou zowaar vrolijk beginnen worden.
De intensieve therapieën en begeleiding door psychologen en psychiater hebben wel degelijk een helend effect, laat nu nog de medicatie zijn wondere werking hebben en we zijn vertrokken voor een vliegende herstart ! Laat de zomer maar snel komen ...
Het is in elk geval iets wat stemt tot nadenken ... het niveauverschil van kwaliteit in de psychische en psychiatrische hulpverlening ... Hoe behandeling A het helemaal moet afleggen tegen behandeling B, hoe moeilijk het dansen is op 'n slappe koord voor mensen die geconfronteerd worden met 'n psychische teloorgang. Gesprekken met andere mede-revalidanten, waarvan sommigen niet aan hun proefstuk toe zijn inzake opname, bevestigen bovendien mijn eigen verhaal en ervaringen.
Alsof het nog niet voldoende is dat er nog steeds z'n taboesfeertje heerst omtrent psychiatrische zieken en hulpverlening. Geloof me vrij, het zijn écht geen geestesgestoorden, halve garen of andere gekken die hier "met vakantie" zijn, evenmin allemaal heroïne- of alcoholverslaafden of mensen met 'n manische depressie of andere bi- of tripolaire stoornissen, laat staan schizofrene zielen die zich gedragen als Napoleon of 'n Julius Caesar ... en nog veel minder, ik kan het niet genoeg herhalen, mensen in 'n dwangbuis. Enfin, toch 'n overweldigende meerderheid niet.
Kwaliteit in ziekenzorg en hulpverlening zijn van levensbelang ... ik hoop stiekem dat onze Vlaamse excellenties bevoegd voor de materie, ooit de gelegenheid nemen, deze blogs te lezen ... en zich ervan gewissen welk overweldigend belang hun budgetten hebben op de "zorg". Met kwaliteit valt en staat veel, zéér veel ... inclusief een kostprijs, als we het dan toch even in hun mensentaal moeten omschrijven. Zorg en kwaliteit, zelden heb ik stilgestaan bij de combinatie van beide begrippen. Maar het maakt écht een wereld van verschil. Het Regionaal Ziekenhuis Tienen is ook al zo'n voorbeeld hoe het écht wel kan en moèt: klasse gewoon !
Dus mijn eerste 'half-open' weekend komt er zo meteen aan, slapen doe ik nog in mijn andere oord, het laat me toe morgenochtend mee het ontbijt te verzorgen voor en mèt mijn lotgenoten, het laat me ook toe me nog even nuttig maken in de pastorale gemeenschap bij de eucharistieviering om 9.30u.
En straks een kort uitje naar de Halve Maan zodoende de 3 jongsten ten volle kunnen genieten van zon en lente, en wij hebben ook wat mooie uren met elkaar, .... Nadien even naar huis om samen 'n hapje te eten, thuis ... voor het eerst in 11 dagen ... En dan weer terug tegen de klok van acht uur.
En ondertussen waant de leutige lente zich half zomer ... Héérlijk ! Laat de zomer misschien nog even inhouden, lichtjes op het rempedaal gaan staan .... 17 mei wenkt nog, de teksten van de viering zijn nu eindelijk allemaal af en doorgemaild naar priester Ignace ... De ringen werden vanmorgen thuis bezorgd ... en ze zien er voortreffelijk uit. Een huwelijk gedragen door ons hart en ziel, een viering doorspekt van diepzinnige, innerlijke gevoelens en woorden ...
Laat de lente maar hoogtij vieren, laat het genezingsproces maar accelereren, laat 17 mei maar naderen met rasse schreden, en laat de zomer maar komen. Ik ben er stilaan klaar voor, bijna, misschien nog niet helemaal, maar ik heb alvast de spirit terug ... en intussen, geniet ik samen met ZIJ van die leutige lente !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten