Eenvoud siert de mens. In soberheid zit veel rijkdom.
Twee simpele slagzinnen waar véél waarheid in verborgen zit. Zoveel waarheid dat ik me vandaag een sierlijker en rijker mens voel. En dat ik intussen nieuwe sierlijke en rijke mensen heb leren kennen, heb ontmoet en naar waarde heb weten te appreciëren.
Ik voel me als 'n kleine prins ... geliefd, bemind, gewaardeerd, geborgen ... sierlijk en rijk. Wat wil een mens toch meer ?
We zien al te vaak het kleine niet meer, de details die iets héél eenvoudig tot iets héél mooi maken, de eenvoud van de pracht, de kunst en de rijkdom van de eenvoud.
Loop maar es, pakweg ... gewoon door je straat of de velden in ... Dan zie je zo véél, zo wijds en breed ... Je ziet de grote dingen ... Grootse dingen.
Bewandel echter diezelfde route, turend door de lens van je fotocamera, en je ziet héél andere dingen, je valt op details, kleine dingen ... waarin al te vaak zo veel pracht verborgen is. Het is me steeds meer en meer opgevallen, telkens ik mijn camera in aanslag heb.
Je wordt zoveel alerter, je zintuigen staan tweemaal zo scherp ... Het doet je ook denken, nadenken over de eenvoud en soberheid ... en de rijkdom en sier die ze bevatten.
Zo ook is ons leven, en het is goed om als misgroeide mens even stil te staan en de wildgroei in te perken, te hakken en snoeien waar nodig.
De grote, dorre takken op te ruimen zodoende de kleine, kwetsbare twijgjes het zonlicht zien, en de ruimte krijgen te ademen en te groeien ... zonder dat onze "tree of life" andermaal vergroeit tot 'n lelijkogende mastodont, die enkel ooghebbend voor zichzelf, de anderen het zonlicht niet gunt. De "tree of life" ...
De afgelopen weken heb ik me enigszins verdiept in mijn achtertuin, mijn heimat ... mijn biotoop uit m'n jonge jaren ... Enkele FB-pagina's en groepen waren hierbij de voedingsbronnen ... En of ik genoten heb van die uitstapjes naar de goeie ouwe tijd ... Facebook kwam in al zijn glorie volledig tot zijn recht ... oude bekenden teruggevonden, van schoolkameraden tot basketmakkers ... Van anekdotes tot foto's waar je het bestaan niet van wist. Van opgeloste mysteries tot heroïsche verhalen. Van de Groote Oorlog, een koningsbezoek uit 1973 tot de gloriejaren van het Aarschotse basket.
En niet te vergeten ... het communiceren in mijn eigen Osschots dialect.
Eenvoudige en sobere herinneringen, eenvoudige en sobere mensen ... Rijkdom ... en vooral veel dankbaarheid.
Het is markant om steeds weer vast te stellen over welk Terrabyte-geheugen mijn bovenkamer lijkt te beschikken ... het is markant om te horen van anderen hoe het mogelijk is dat ik nog zoveel details, data en namen ken ... na 30 zelfs 40 jaar ... Tja, scherpgesteld zeker ... Misschien altijd wel in me gehad, het minutieus opslagen van elk detail in mijn hersencellen ... Ik beschouw het als mijn herwonnen rijkdom, die eenvoud en soberheid.
Het bracht me vannacht aan het denken, aan die fabuleuze periode als misdienaar. Ik was gefascineerd door de Kerk, het kerkgebeuren, de priesters, de diensten, de ceremoniële details ... Ik zie en ruik het nog alsof het vanochtend was ... De ochtendmis om 7.45u in de kapel van de Kristus-Koningkerk. Hoe we om 7.30u als misdienaar aanwezig moesten zijn om alles in gereedheid te brengen en ons tijdig aan te kleden - het rode misdienaarskleed met knopen, het witte "hemdje" afgebiest met kant erover ... en als klap op de vuurpijl, de witte turnpantoffels ...
En dan steeds weer met bewondering kijken hoe de pastoor zich in zijn gewaden tooide: het schouderdoekje omgeslagen en met een overlangse kruisknoop via de rug, vooraan vastgebonden op zijn (tè) dikke buik ... Vervolgens de albe, de singel die met 'n speciale knoop half werd bevestigd, want de stola moest nog omgehangen worden en op zijn plaats gehouden door de finale knoop van de singel. En tot slot, uiteraard, de kazuifel ... in de verschillende kleuren: groen, wit, rood, paars ... afhankelijk van de periode en thematiek.
Ik herinner me de weinige gepensioneerden en ouderen die 's ochtends vroeg plaatsnamen in de kleine kapel ... de habitués zeg maar. Ik ruik nog steeds de geuren van de Sunlight-zeep en de 'Old Spice' after-shave van sommigen. Scherpgesteld.
Ik herinner me de avonddiensten in de grote kerk, als kerkganger -niet als misdienaar-, tijdens de Vasten ... Ik herinner me levendig het orgelspel en de sterk nasale gezangen van onderpastoor Goor ... Ik hoor het nog zo weerklinken "Heer dicht bij u wil ik waken, waar gij uw hoede spreidt ..."
Scherpgesteld.
Zo ook met ons dagelijkse bestaan ... elk detail hoe klein ook, op je weg, thuis of onderweg ... loont de moeite om naar te kijken en te bewonderen, om bij stil te staan ... hoe eenvoudig ook ...
Eenvoud en soberheid.
Rijkdom en sierlijkheid. Gelukkig zijn en dankbaar, om hele kleine dingen ... Het maakt je blij, het maakt je zowaar rijk. Het innerlijke evenwicht hersteld.
Scherpgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten