Vergezicht door het heldere weer, kilometers ver tot de horizon, over de glooiende heuvels en weilanden, af en toe onderbroken door enkele daken, antennes, watertoren ... Ik schat zo ongeveer, Lubbeek, Kessel-Lo ... hmmm misschien wel Leuven ...
Straks ga ik 'n tijding ophalen, 'n jobstijding wellicht, zet het 'n domper op deze dag, ik denk het niet. Ben voorbereid, en was voorbereid en klaar voor deze stap. Ontbinding is de beste oplossing voor beide partijen, de ene moet door en kunnen niet langer wachten, ik ook maar voorlopig lukt het me niet. En misschien ook nooit meer, toch niet op die manier, in die wereld.
Het is 'n boodschap, 'n signaal dat mijn demarkatielijn nadert, de demarkatielijn die angst, vrees, zwakheid, stress, somberheid in me genereert. De demarkatie van mijn no-fly zone. Die is zorgvuldig afgebakend door mijn muur, mijn wereld.
Mijn wereld en ik. Ik en mijn wereld.
Gelukkig zorgen de nieuwe medicijnen voor meer effect en sterken ze me op 'n zekere manier, samen met mijn Wall. We zouden er zaterdag naar toe trekken, naar Roger Waters' The Wall, ticketten sinds 23/01 reeds in huis, was bij de eersten om te boeken. Maar mijn muur verhindert me voorlopig om erbuiten te treden, en dus tickets doorverkocht. No Wall for me. De mijne is voorlopig ruim voldoende. Maar af en toe denk ik wel aan The Wall, in mijn donkerste dagen klonk het al te vaak "Goodbye cruel world ...", al te vaak.
Nu ik mijn muur heb versterkt, mijn vesting enigszins vorm krijgt met slechts enkelen die erin kunnen en mogen vertoeven, en mijn no fly-zone heb ingesteld ...
Wordt het stilaan misschien tijd, ... tijd om es op de muur te gaan staan en te kijken, staren naar de horizonten, weg, ver weg ... Denkend aan a New Frontier, ... En aan Pink Floyd, The Wall ... Tear down the wall ... Vroeg of laat zal ik er moeten aan breken, vroeg of laat. Maar voorlopig lijkt me best om nog even schuil te houden, totdat alle onweders en stormvlagen voorbij zijn ... Ik wil niet terug naar af ... Ik wil niet langer verdringen. Verdringen.
A New Frontier, daar gaat het om, 'n nieuwe boodschap ... 'n nieuwe tocht, 'n nieuw en ander leven ...
Of zoals ZIJ enkele dagen geleden die mooie tekst op haar profiel plaatste:
"Nobody can go back and start a new beginning. But anyone can start today and make a new ending ..."
En zo gaat het leven door, met dagen als vandaag, niet de meest vriendelijke en makkelijke ... maar als je helder genoeg bent, en je kijkt naar de horizon, en het mooie, eenvoudige om je heen ... dan besef je dat er ginds ... ver weg, 'n land ligt, 'n nieuw bestaan, het Land achter Gods rug, a New Frontier.
En de no-fly zone, die is, uiteraard, niet geldend voor de kievit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten