20 jaar geleden overleed onze Koning Boudewijn ... Ik herinner me nog exact elke seconde van de aankondiging ... en heb dit ook gedeeld met www.deredactie.be ... Ziehier mijn getuigenis:
ik herinner me het overlijden van Koning Boudewijn nog meer als levendig.
Die bewuste zaterdag hadden we 'n barbecue onder collega's (van American Express - Authorsations Team), met vrouwen/vriendinnen/kinderen in Kester, Vlaams-Brabant.
Een heerlijke dag en fantastische avond ... Tot we omstreeks half 2, 2u wakker geschud werden (hoewel het merendeel van de aanwezigen nog wakker waren ...) door volgende historische woorden van onze manager (Guy Opdebeeck, die ook aanwezig was net als onze directrice, zij is vandaag aan de slag bij Belgacom (Dani Van Himbeeck):
il y a eu un cambriolage chez Dani et le chat est mort ....
Althans, ... DAT hadden we verstaan ... er was bij Dani (onze grote baas) ingebroken en haar kat was dood/vermoord ... Wat 'n smeerlappen die inbrekers !
MAAR luttele minuten nadien ... kwam de ontnuchtering ... het was niet LE CHAT est mort ... het was LE ROI est mort ...
Plotsklaps werd alles serieus en ongeloofwaardig, de koning dood ???? Koning Boudewijn ????
Het werd 'n veel te korte nacht ... en na slechts enkele uren slaap ging de terugreis 's ochtends van Kester naar Aarschot ... via het Koninklijk Paleis te Brussel om aldaar inderdaad getuige te zijn omstreeks 10-11u ... van het doldrieste nieuws en de eerste speciale edities van de kranten ...
Koning Boudewijn was inderdaad overleden.
'n Nacht en dag die voor eeuwig in m'n geheugen gegrift staan ...
31 juli 1993 - 2013. 20 jaar geleden al.
Intussen is de tijd niet stille blijven staan. Gelukkig, of niet echt. Maandagavond kreeg ik 'n KLOP van de sloophamer, en in mijn gevoelsmatige omstandigheden niet echt 'n oppepper. Ward Schroven, 'n jeugdvriend en kennis, zoon van m'n papa's closest colleague, Jos. .....
Mijn ma was wellicht de eerste onthaalmoeder (dat woord bestond toen niet ...) ... voor ons Rietje ...
Riet Schroven, 'n felle madame intussen, wonend in A'dam. Ons Rietje ... tja ... da was ons klein zusje, Tante Pima zei ze tegen mijn moeder ... en ons Riet, tja, ze was onze kleine zus...
'n Speciale band hadden we, in die jaren althans. De families Janssens en Schroven. De 2 vaders waren heel nauwe kollega's in het Damiaaninstituut, in de Picpussen.
Ik herinner me levendig de keren dat ik ging "spelen" bij Ward, thuis, in de bos, in Langdorp. Zij hadden in de tuin 'n houten chalet/cabine ... en als ik me goed herinner, verzamelde de Ward bierviltjes ... en had hij 'n kickertafel .... Jaaaaren geleden ... We speelden in het bos, grenzend aan hun (grote) tuin ... We kapten ons 'n weg doorheen de varens m toch maar 'n kamp te kunnen maken ...
De Ward was ne briljante student in de Picpussen, 'n jaar ouder als ik, maar altijd goedlachs, spontaan, met zijne kroezelkop ... en hese stem ... de Ward .... Vele jaren gingen voorbij, en we hebben nooit meer dat persoonlijk contact opgepakt.
Tot ik maandagvond jongstleden, door m'n eigen vader, werd geconfronteerd door de harde realiteit ... de Ward was niet meer ... Vrijdagavond 19/7, was hij niet thuisgekomen van z'n werk ... Ze hebben HEM gevonden, 's zondags .... in de bossen in Tessenderlo ... ONGELOOF, de Ward ?????
NEE, toch nie de Ward ???? 'n Levensgenieter, dacht ik dan ???? En al 2 nachten denk ik, waarom hij en niet ik ??? Ik heb noch de moed, noch de energie ... en de Ward die doet het gewoon ... Courage en respect, en ja SORRY, Mia, Jos en Riet .... Maar Ward's dood maakt me meer als ZIEK ...
Het brengt me terug naar die verschrikkelijke dag ... 20 juni 2012 toen ... out of the blue ... de Luc stierf, hartaderbreuk in de Ekerse Plassen ... nochtans 'n meer als getraind iemand ... Luc Verbinnen, 47, ... 3 kindjes ... dood ... En nu de Ward ... ik besef het niet, maar het maakt me kapot, seconde per seconde ...WAAR gaan we naartoe ???? Zal ik OOIT sterk genoeg zijn om die FINALE grens te overschrijden ? Ja, tot op heden wel ja, onbegrijpelijk soms, onbeschrijfelijk meermaals ... maar HUN verlossing biedt me perspectieven. Ward, Luc ... en Rik ...
Samen vergaard in de dood. Rik kende ik niet. Was de NIEUWE man van Gerda Wellens, m'n vroegere leerkracht Fysica in het DIA ... Sinds enkele weken slechts waren we bevriend op FB ... Uit al de foto's leek Gerda ('n mooie vrouw trouwens !), zielsgelukkig met hare Rik (na 'n mislukt huwelijk neem ik aan, met Jos Moons) .... en dan plots dit nieuws, ik kende Rik niet, Gerda wel. Alweer 'n hamerslag .... Tijd om heropteleven .... Maar evident is het allerminst .... Sterkt aan Ward's familie en Gerda ... Donkere dagen zijn niet eenvoudig, ik weet er alles van, maar het definitieve afscheid van jullie dierbaren ... is 'n gans ander etappe ! Met héél véél respect voor Ward, Rik en Luc ! en zolang IK kan, zal ik vechten .... DAT ben IK jullie verschuldigd !
Mijn grootste ode aan jullie 3 !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten