Donderdag ... van kindsbeen af aan mijn minst favoriete dag van de week, waarom ... geen idee. Op school had ik bovendien trouwens altijd het gevoel dat het dan altijd de minder leuke vakken en leerkrachten waren die aan bod kwamen ... de toetsen en huistaken niet te na gesproken. Wellicht had het destijds te maken met die vrije woensdagnamiddag ... Op de lagere school ... als dat geen zaligheid was: socio-culturele activiteiten ... Voetballen met meester Holemans in de grote sporthal, gegarandeerd 'n brokje natuur met meester Camps doch het meest tot de verbeelding sprekend waren de uren met meester Van De Wouwer die ons dan in het donker lokaaltje (eigenlijk het regiekamertje denk ik) van de grote Sporthal op Bekaf aan de hand van dia's en geprojecteerde afbeeldingen, de meest heroïsche verhalen vertelde over de beide wereldoorlogen, de reizen naar de maan en zoveel andere historische/culturele waardevolle weet-je-datjes ... Gegarandeerd was hij de oorzaak van zovele uren leesplezier in De Grote Winkler Prins- en Standaard-encyclopediëen ... Tja, Internet, Wikipedia etc ... bestond anno 1975-1978 hoegenaamd ... niet !
Die woensdagnamiddagen ... oftewel vertoefde ik bij mijn beste jeugdvriend, Bert Vanbilloen, en gingen we crossen, of kampen bouwen, of voetballen in de tuin achter de apotheek, op het Schaluin ...
Nooit enig spijt gehad van mijn jeugd, nooit ... Ondanks het feit dat ik thuis een beetje 'uit de boot' viel ... de 2 oudsten (°1962 en °1963) en de 2 jongsten (°1968 en 1969) trokken meestal, om niet te zeggen steeds met elkaar op ... En ik (°1966), ondanks dat gezegende Bordeaux-jaar (wist ik veel !) ... was veleer op mezelf en m'n kameraadjes aangewezen ... Eenzaat ...
Als de kameraden er niet waren ... Dan speelde ik op mijn kamer, bibliothecaris met m'n boeken en fiches, of .... deed ik de mis en speelde ik pastoor. Je moet weten, door mijn ijverige misdienaar-bestaan ... en mits behulp van de "galet-wafeltjes" ... (die m'n moeder zweerde ZEKER gekocht te hebben ... doch ze verdwenen in mijn bureaukast ....) ... ging er 'n "wereld" voor me open ... die van de liturgie ... Ik rammelde de gans mis ... helemaal van buiten af ... Al te vaak vernederde ik mijn 2 jongste broers ... tot "mijn" misdienaars !
Maar al die onschuld is in de loop der jaren helemaal uit me weggevloeid ... Waarom ? Geen idee, wou ik losbreken, afrekenen met m'n verleden en mijn ik ? Ik heb er geen benul van, te complex, vanbinnen ?
Relationeel was ik al geen held ... ingewikkelde relaties, zelfs toen ik nog vrij jong was, ... simultane relaties ook ... en dan het serieuzere (gehuwde/samenwonende) werk ... Tanja (1992-1994), An (1994-2001), Fabienne (2001-2005), Sophie (2006-2011) ... Ik schreef het in 'n vorige editie al ... vluchtgedrag ... ZIJ doorziet het allemaal en is mijn bloedzuiger ... She STICKS with me, zelfs in de meest pijnlijke en vernederende omstandigheden ... slaagt ze erin haar woede en haat te onderdrukken en slechts liefde te tonen, en begrip ... en geduld ... héél veel geduld ...
Mààr ... zij brengt RUST, ZIJ brengt me TOT rust ... en TOT INKEER vooral ... inkeer, in die zin, dat ik, in deze fase van mijn leven, .... op zoektocht moet.
Op ZOEK naar mezelf ... WIE ben ik eigenlijk ? WAT KAN ik eigenlijk ? WAT WIL ik eigenlijk ?
Zovele onbeantwoorde vragen ... 'n zoektocht naar innerlijke rust en ontdekking dringt zich op. Wat ik WIL, dat is me al duidelijk: GEEN leven zonder ZIJ ... want ZIJ is m'n slagader, mijn andere ik ... Mijn passend puzzelstukje ... Ik leer opnieuw de knuffelbeer te zijn, het huiselijke type, dankbaar en gelukkig in en met de eenvoud ... Géén carrières meer, geen werk meer mee naar huis, geen stress, maar LEVEN en LIEFHEBBEN ... en dankbaarheid, dankbaar om elke dag dat we mogen ontwaken en ademen, opstaan en ontbijten ... en LEVEN.
Maar dat vergt tijd, die genezing vergt tijd, véél tijd, soms tè veel tijd ... En we zijn aan rust toe, vooral ZIJ, na zovele weken van onhoudbare angsten, pijn en verdriet ... Nood aan innerlijke rust en herbronning ... Daarom trekken we er met de tent op uit, 'n weekendje ... Cadzand, ver weg van alles en iedereen, het ruisen van de zee, de ondergaande zon, de lange, helende gespreksavonden bij kaarslicht, aan onze tent ... culinair zal ik ter plekke op ons campingvuurtje de beste mosseltjes bereiden, en haar rust geven, ONZE rust ... en ONZE tijd om te herbronnen en te (be)leven ... En MIJN zoektocht naar wie, wat etc .. proberen nieuw leven in te blazen ... Want vandaag is het donderdag, niet zo'n fijne dag ... Maar vandaag ... kijk ik REIKHALZEND uit naar morgen, 'n NIEUWE dag, en 'n intens weekendje voor en van ons tweetjes ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten