Morgen vier (?) ik mijn 4e verjaardag ... 4 maanden thuis, of er nog plaats is voor enig leedvermaak en cynisme ? Sure.
Even stilstaan bij de geschiedschrijving op deze dag: vijftig jaar geleden werd zondermeer één van de meest historische speeches in de geschiedenis van de mensheid geleverd. In het verdeelde en door rassenstrijd geplaagde Verenigde Staten ... Op 28 augustus 1963, JFK was president, leverde een zwarte dominee, die een jaar later de Nobelprijs voor de Vrede zou ontvangen, Dr. Martin Luther King zijn indrukwekkende "I have a dream" redevoering onderaan het Lincoln Memorial.
Letterlijk aan de voeten van het indrukwekkende beeld van Abe Lincoln op The Mall in Washington, D.C.
King en zijn beweging voerde sinds 1955 een vreedzame strijd voor meer burgerrechten en gelijke kansen voor de zwarten in het Land of the Free and the Home of the Brave.
De mars op Washington kende een absoluut hoogtepunt op die Mall, aan Lincolns voeten ... met sprekers allerlei en in aanwezigheid van tal van beroemdheden: Mahalia Jackson, Harry Belafonte, Charlton Heston, Paul Newman ... Symbolische plek overigens, want het was 100 jaar eerder, in 1863, dat diezelfde Abraham Lincoln het merendeel van de zwarte slaven had vrij gemaakt door de Emacipatie-wet af te kondigen (Emacipation Proclamation), in 1865 gevolgd door het 13e amendement van de Grondwet, de definitieve afschaffing van de slavernij. Lincoln zou nog in datzelfde jaar vermoord worden ...
King hield zijn speech voor een indrukwekkende mensenzee van enkele honderdduizenden toehoorders, blank en zwart ... Indrukwekkende beelden overigens, temeer omdat MLK op 'n bepaald ogenblik geheel van zijn regular speech afwijkt en de mensenmassa als in 'n trance toespreekt ... De geschiedenis vertelt ons dat het Mahalia Jackson was die de aanleiding was: zij riep King toe, tell 'm about the dream, tell 'm about the dream ... waarop King 'n alternerende versie hield van 'n speech eerder dat jaar in Detroit. "I have a dream" en "Let freedom ring" ... zullen woorden zijn die gebeiteld staan in onze wereldgeschiedenis, en in het bijzonder van de Afro-Amerikaanse gemeenschap.
De huidige president Barack Obama liet zich reeds menigmaal inspireren door de redevoeringen van Dr. King, terecht. 50 jaar geleden, vandaag. Het doet goed om af en toe eens terug te blikken.
Maar terug naar orde van de dag, 4 maanden thuis, vier helse maanden ... De laatste blog dateert alweer van 8 augustus. De voorbije weken waren erg moeilijk, turbulent en ja onmenselijk hard en zwaar. Ik schreef 'n andere blog enkele dagen na die 8e ... doch na enige overpeinzingen heb ik hem gedelete, te zwart, te negatief, te gevoelig ... Dorre woestijn ... Uitzichtloosheid ...
Intussen is er veel gebeurd, alweer. Te veel gebeurd, ondanks 'n licht intermezzo in de Elzas.
Harde confrontaties. Heel harde. En afgelopen vrijdag/zaterdag was -daar ben in 100% van overtuigd- het absolute dieptepunt, de absolute vernedering en de giga-shock met je eigen ik, of wat er van restte. Mensonterend, althans in mijn ogen ... Details onthul ik niet, alleen ZIJ en IK weten waarover we spreken. Of hoe laag je als mens kan vallen, als je jezelf niet langer kent noch in de hand hebt. Depressie in al zijn vormen, met al zijn demonen, en de vreselijkste eerst.
De 2e confrontatie, op zondag, zorgde voor de oerknal ... BOEM !!!!
Keihard jezelf in de spiegel zien, moeten zien ... Met je eigen gedragingen, je eigen nuances, je eigen woorden, daden, uitvluchten, ... en zoveel meer. Heel erg ontnuchterend, op alle vlak.
En hoe erg ook (enfin ik heb niemand vermoord ...), het was DATGENE, hoe hard ook, ik nodig had.
BOEM.
Het heeft gezorgd voor 'n giga-ommekeer, ... voor besef ook, maar vooral verantwoordelijkheid ... verantwoordelijkheid tegenover jezelf, je naasten, je medemens, de maatschappij ... en diegene die je in vreugde en verdriet altijd is blijven steunen, oprapen, koesteren, troosten ... diegene die me onvoorwaardelijk liefheeft.
De verrijzenis is 'n feit, de heropstanding begonnen ... Ik zal niet langer 'n wrak zijn, doordrongen van alle kwaad en demonen, verslagen en verdronken door je grootste vijanden.
En geloof het of niet, ik heb al 3 "superdagen", ik geraak weer in de swing, in de mood, ik ben actief, heb energie, ben positief, ... Ik zie terug het goede ...
Mijn weg is nog lang, dat besef ik, maar ik heb nu 'n megakloof overschreden, nu kan ik verder op zoek naar mezelf, mijn toekomst, mijn geluk ... én het geluk voor en van mijn geliefde, mijn gezin en mijn kinderen.
Ommekeer. Absoluut ... En die droom, die oneindig verre droom, die niet-realiseerbare droom, mede-oorzaak van deze depressie ... Wel die droom is er nog steeds, alleen ..., zal hij werkelijkheid worden, dankzij deze ommekeer. De droom van Liefde en geluk ... Alsnog ... over 262 dagen om precies ... met ZIJ aan m'n zijde ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten