Het is erg vroeg in de ochtend. 3u53 om precies te zijn.
16 jaar geleden ... 'n nacht die ik nooit zal vergeten ... Haaltert in Oost-Vlaanderen ... Mijn prinsesje moest haar flesje hebben ... En aangezien het weekend was, was het mijn beurt om de Nachtwacht op te trekken ... Tijdens de week werd ik vrijgesteld van de nachtdienst, gezien mijn dagtaak.
Terwijl ik Charlotte haar flesje gaf met mijn rechterhand ... ze lag dan in mijn linkerarm ... had ik meestal de gewoonte om de tv aan te zetten en met de remote control te zappen ... Kwestie van niet in slaap te vallen tijdens het geven van haar fles (en wellicht verversen van haar pampertje ...). Zielig, I know, maar wat 'n mens allemaal bedenkt om toch maar niet in te dommelen bij het voeden van je 2 maanden oude baby in het "holst" van de nacht ...
Zo geschiedde ook, die bewuste ochtend van 31/08/1997 ... Charlotje dronk, als naar gewoonte, aan 'n slakkengangetje haar flesje melk ... terwijl papa, doodop weliswaar ... al zappend de slaap ten strijde ging ... afstandsbediening in de linkerhand, Charlotje op de linkerarm, flesje in de rechterhand ...
En all of a sudden ... werd ik wakkergeschud ... Neen, mijn prinsesje had niet plotsklaps genoeg, noch werd haar pamper gevuld met je-weet-wel ... Plots werd de uitzending, of het nu CNN was of BBC ... I don't know shit ...onderbroken voor 'n extra newsbulletin, en met 'n ruk was ik klaarwakker ...
Er was 'n ongeval in Parijs met Lady Di ... en haar vriend Dodi Al-Fayed zou daarbij om het leven zijn gekomen, de Prinses zou in levensgevaar verkeren .... Die nacht werd ik wakker gerukt als uit 'n vieze droom, plotsklaps klaarwakker ... As the story was developping ... slaagde MIJN prinsesje er alsnog in om aar flesje, aan 'n gezapig tempo weliswaar ... quasi leeg te drinken ... Het verplicht "burpje" volgde wellicht ... na de nodige aarzeling en tijd ... Het pampertje was echter nog OK, ... Och hoe moeilijk ze het ook had met de melk ... Ze was echt wel braaf hoor, mijn Totje ... Ik legde haar liefdevol terug te slapen, bij broer in de kamer ... Die wellicht nauwelijks 'n uur later al pimpelend zijn ogen opendeed en niet meer moe was ... Nicholas, de non-sleeper ...
Maar de developing story had me bij de keel gegrepen ... Prinses Diana, de mooiste aller prinsessen, zweefde tussen leven en dood ... En de ganse nacht en ochtend, tja nauwelijks 'n uur later was Nicholas er dus inderdaad .... klaarwakker ... as usual ..., heb ik het nieuws gevolgd ...
Weinig opbeurend nieuws ... Tot het onheilspellende bericht ... 'n Nacht die ik NOOIT zal/kan vergeten, dankzij ... MIJN prinses, 17 intussen ... en shining as ever ... 'n hele mooie jongedame ...
Tot zover de geschiedschrijving van deze dag, 31 augustus.
We zijn 2013. Depressie.
Of ... wat er van overblijft ... immers de essentie van de ganse psychiatrische behandeling heeft zich sinds 'n week plotsklaps geheroriënteerd ...
Er blijkt blijkbaar 'n ander probleem te zijn, dat belangrijker is dan de negatieve, depressieve gevoelens ... veroorzaakt door schuldgevoel, zelfhaat, mijn verleden en CSR ....
Doch het "nieuwe" element is nu plotsklaps de absolute focus ... Alsof alle andere rest niet meer bestaat. En precies DAAR, heb ik het zeer moeilijk mee ...
De dramatische en vernederende gebeurtenissen van vorige week (zoals ik eerder berichtte, ik kan/wil hierover geen verdere details toelichten) die me tot absolute nederigheid en inzicht hebben gebracht, zijn enkel 'n aangrijpen om nog dieper de wonde vol te strooien met zout ...
Terwijl net IK, DAT gebeuren aanzie als 'n rebounding/bouncing-effect. De schande en vernedering van vorige week zijn MIJN stimulans en drijfveer ...
Maar noch psychiater, noch partner kan ik overtuigen ... Want vanavond werd ik, geheel onverwacht, geconfronteerd met tegenwind en verzet uit mijn beschermende hoek. En uitgerekend DAT is bijzonder HARD, CONFRONTEREND ook ... Op het ogenblik, dat IK, in alle depressie, denk dat ik stappen vooruit heb gezet, dat ik 'n week lang aanmoedigingen krijg, felicitaties ....zelfs ...
Plotsklaps, geheel onverwacht ... word ik neergesabeld bij Dr. Ansoms ... ondanks 'n sterke week ... DAT heeft me diep en heel diep verwoest, VERWOEST ... niet gekwetst ... verwoest .... VERTROUWEN ... dat plotsklaps vernietigd wordt, door ZIJ, ... je gelooft in je verrijzenis en heropstanding... en dan vernederd worden ... Tja, DAT, uitgerekend DAT ... is heel erg zwaar, te zwaar om dragen...
SURTOUT in tijden van depressie ... Want, at the end of the day, werd voorbijgegaan aan de essentie ... depressie. Maar, bref, het oplossen van het andere blijkt belangrijker dan het oplossen van de kern van alle kwaad ...
Lama Sabachtani .... Waarom heb je mij verlaten ?
Het stemt mij alvast tot nadenken ...
Zonder remote control ... Maar met de gedachte van 'n prinsesje in m'n arm ...
Slaapwel ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten