Maandag. Het eerste serieuzere herfstwerk heeft voorlopig de aftocht geblazen. Aan de veldrijders in Ronse, gisteren, was het duidelijk te zien ... één voor één herschapen in ware modderfiguren. Nu, niet allemaal "sloegen" ze 'n modderfiguur, zeker de winnaar niet ... wereldkampioen Sven Nys, 37 intussen en toch de Nestor onder de crossers ... liet vriend en vijand gisteren 'n poepje ruiken zoals dat dan heet, in de modderarena van de Hotond. Hier in het glooiende Hageland viel de "schade" en vooral de regen nog best mee, al gaven de weergoden de boeren het signaal om alsnog met man en macht uit te rukken en de laatste maïsoogsten binnen te halen. En dat op de dag des Heeren, onze lieve Heer had nochtans de zondag tot rustdag uitgeroepen. Niet dus voor boer en tuinder, zij ploegden voort, onversaagd ... De laatste tractor hoorde ik vanochtend kreunend de helling oprijden ... de wekkerradio wees inmiddels 4u aan ... Hard labeur !
Ik ben ook blij dat regen en wind het tijdelijk op 'n akkoordje hebben gegooid en 'n staakt-het-vuren hebben ingelast, al was het maar voor die koene ridder aan de overzijde van de straat, de vakman-voeger die de laatste hand legt aan de gevel van onze overburen. Eenzaam en alleen op de stellingen en ladders, onversaagd op het dak de schoorsteen voegend, handmatig zijn emmers voegsel met touwen omhoog hijsend ... De koene ridder.
4 maanden geleden genereerde deze hand ook al 'n schrijfsel, ik had het over quatorze juin en de Fransen die 'n maand later hun Marseillaise zouden zingen. 4 maanden geleden intussen.
169. Cent soixante-neuf ... Het lijkt eerder op 'n aantal slachtoffers bij 'n vliegtuigramp dan wel op het aantal dagen dat ik intussen in mijn arendsnest verblijf, enfin kievitsnest, of beter nog, het valkenhof. 169. Nog 214 te gaan ... voor die andere dag welteverstaan.
De Ridder. Toeval of niet, gisteravond eerste aflevering van de nieuwe zondagavond fictiereeks op Eén. En uitgerekend in de vooravond, wat aanleiding was ontglipt me effe, begonnen de jongens over die andere Ridder, of Ridders.
Iets met halve kokosnoten en 'n paard, afgehakte armen en benen, 'n konijn, 'n struik, vliegende koeien ... Aha ! The Holy Grail ... Ze hadden blijkbaar bij hun papa naar één van Monty Python's meesterwerkjes gekeken ... en nog goed opgelet ook !
De Ridder. Who say "Ni" !
Lukas Van den Eynde, althans dat dacht ik, gebruikte op 'n bepaald ogenblik in de eerste aflevering de uitdrukking ... from zero to hero ...
Tja, en dat deed me nadenken, ook vannacht nog, toen m'n warrige hoofd weer tal van hersenspinsels produceerde en ik eigenlijk beter was beginnen tokkelen op deze HP.
Heb die uitdrukking de afgelopen maanden al vele malen gebruikt ... alleen dan toepasbaar op mezelf ... From hero to zero. Het is 'n andere insteek doch 'n betere reflectie van de tsunami die me heeft weggespoeld. From hero to zero ...
Van 'n brave, loyale, hardwerkende medewerker tot 'n relatief geslaagd carrièreparcours, met mooie salarissen, bonussen, aandelenopties, firmawagens ... En dat alles in rook zien opgaan ... Flat broke.
En niet door luiheid of buitensporig uitgavenpatroon ... Nie echt, integendeel. De details doen weinig ter zake, de feiten blijven, de realiteit ook, de appel is zuurder dan 'n mens inwendige organen kunnen verdragen. Tel daarbij 'n ongeëvenaard brokkenparcours op zowel emotioneel, relationeel, materieel, financieel, professioneel en nog zoveel andere "-elen" ... en je hebt de meest giftige cocktail die de Grimm-brothers of andere Sneeuwwitje-schrijvers zich hadden kunnen inbeelden voor hun sprookjes.
Het resulteerde bij mij alvast in 'n giga-depressie in combinatie met 'n bloedhete burn-out. Die laatste niet zozeer toe te schrijven aan de laatste werkgever ... absoluut niet, het e-commerce verhaal ervoor des te meer, samen met 5 jaar onmenselijk hard labeur.
Als de rook om je hoofd is verdwenen ... Het leek en lijkt bij wijlen meer op Nacht und Nebel ... De donkerste nachten lijken stilaan plaats geruimd te hebben, al blijft het oppassen voor de donkere herfst en winter, doch ik ben redelijk hoopvol. Die mist, da's nog gans wat anders ... Regelmatig komt de zon al wel eens piepen en klaart het al op. Doch er zijn nog steeds momenten van verdwazing, verbazing en blubber ... Het dysfunctioneren van het brein, het herfomatteren van die harde schijf blijkt absoluut niet zo eenvoudig, het opkrikken van het energiepeil al evenmin. Maar, zoals ik zaterdag reeds schreef, er is hoop en er zin tekenen van herstel.
Alles zal draaien op aanvaarding, berusting en nederigheid. Nederigheid. De nederige ridder, is dat dan geen edelman ?
Nederigheid ... aanvaarding. Niet altijd even makkelijk. En 'n bron van hersenspinsels. 7 jaar vrijwillige ballingschap ... Mijn "vrijlating" is voorzien in 2020 ... geen clementie noch wet Lejeune. Nochtans heb ik geen criminele feiten gepleegd, alleen ontzettend hard geknokt, gewroet, gewerkt ... Dag in, dag uit ... quasi dag en nacht. Maar bon, ik aanvaard, in alle nederigheid.
In België ben je beter af wanneer je in stomdronken toestand, tegen 70km/u 'n studente doodrijdt in 'n kiss 'n ride-zone: 12 maanden effectieve celstraf, rijverbod na vrijlating van 15 maanden en 4.200 € boete.
Dat zijn de momenten dat de mistbanken komen opzetten en je twijfelt aan alles en nog wat. Vooral aan jezelf, door je falen en je mislukken ... Dat zijn de momenten en ogenblikken dat depressie werkelijkheid wordt en zich in alle facetten toont. En dan besef je, gelukkig, dat er nog (veel) werk aan je winkel is. Niet zozeer aan je etalage, doch vooral op die zolderverdieping, in die stockageruimte. Ordenen en herschikken, ruimte creëren. Net zoals het vroeger bij m'n grootouders het geval was, in de winkel, in de Lei. Waar we menige uren van onze jeugd doorbrachten, en hielpen. Van jongsaf aan, mijn moeder helpend. Tapijten en manden naar boven zeulen, rieten cache-pots, zetels, manden ... Huis Rens ... doch vaak ondersteund door huis Janssens.
Het zijn die momenten dat je je therapeute de vraag stelt of je ooit nog, rationeel zal kunnen denken en op 'n normale manier functioneren. Wellicht wel, maar anders ...
Net zoals mijn bril, Gans Anders ;-)
From hero to zero ... ik ... from zero to hero ... De Ridder.
De Koene Ridder. De Ridder who says "Ni".
Leef je verdriet doch begraaf je leven niet. Of zoiets.
En de Koene Ridder ? Hij vocht verder, dag na dag, onversaagd ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten