Even denken ... Donderdag vandaag ... 14 november al ! Quatorze novembre ...
In juni ging het ook al effe van start in Molière's taal, dan keek ik 'n maand vooruit naar de Fransen en hun nationale feestdag ... Dat was juni, we zijn november intussen ... ofte 5 maanden geleden ...
Dag 200 ... Tweehonderd dagen, 'k ben het net voor de statistische juistheid gaan natellen.
Tweehonderd dagen ... Hugo De Ridder schreef destijds over Dehaene ... "Sire, geef me 100 dagen..." - dat was voor het vormen van 'n nieuwe regering.
Hoe hou je het in godesnaam zolang uit, tweehonderd ellenlange dagen ? The answer, my friend ... is niet "Blowin' in the wind" ... zoals Robert Zimmermann het bezong in zijn legendarische song.
The answer is poepsimpel: een regering vormen, althans voor Dehaene destijds, nam al minstens de helft minder tijd in beslag dan het herfomatteren van 'n gecrashed menselijk brein.
Depressie is transformatie ... Je gaat als het ware als 'n gehele biefstuk in de maalmachine, en je komt er als gedraaide americain uit. Transformatie ... ik zit nog in de machine ... maar of ik er ooit als 'n gehele biefstuk terug zal uitkomen weet ik niet, het zal me zowaar ... worst wezen !
Een nieuwe identiteit, mijn ware ik terugvinden met enkel het goede, het waardige ... het aardige ...
Alle andere ballast, vetten, pezen, en onbruikbare stukken achterwege latend ... misnoegdheid, haat, stress, woede, agressie ... Genoeg van dat alles ... Genoeg !
Transformatie zoals Lieve gisteren zei ... en dingen doen, lijstjes maken, kleine dingen ontdekken, waarderen, appreciëren ... aarden ... met de voeten op de grond ... mijn mental coach, ZIJ dus ..., heeft het me ook al vaak gezegd, te vaak ... I know.
Dingen doen met mijn handen, creativiteit ontwikkelen ... zoals mijn herwonnen interesse in fotografie, mijn goesting om te kunnen tekenen, schilderen ... Tja ... handige Harry als ik ben !
Doet me denken aan die Ikea-kast die ik ooit met Nicholas in elkaar zette, hij was 5-6 ... ik iets meer ... bijna op het einde van het inééngeknutsel, of gestuntel ... knipoogde hij naar mij ... schalks opmerkend ..."papa, ik denk dat je ze verkeerd in elkaar hebt gevezen ..."
Maar DOEN kost geen geld, neen ... volledig akkoord, maar doen kost moeite ... En moeite is voor mij al maanden 'n erg duur iets, ik heb er de middelen niet voor ... Moeite kan je kopen met wilskracht, niet met geld, ... met doorzettingsvermogen ook, niet met je kredietkaart. En moeite kan je ook kopen met vooral ook ... durf, noch met je bankkaart - kan ik ook niet meer, ik heb ze opgezegd, makkelijk.
Dus doen ... doe 'n depressief iemand maar es iets doen ... Al geprobeerd ? Ooit ? Doen, absoluut !
Heb je 'm ?
Dus doen ! OK, en de Stan had het me ook al vaker gezegd, doen ... Dus Stan, ZIJ en nu weer Lieve ... Driemaal is scheepsrecht zeker ... en aangezien ik er heilig van overtuigd ben, of tenminste er ernstig in geloof ... dat recht altijd zal zegevieren .. zal ik maar "mee" doen, zeker ?
Elke dag minstens 1 uur gaan wandelen, weer of geen weer, tja en na verloop van tijd, wéér gaan wandelen, weer of geen weer, wéér ! en DOEN !
Zelfs zonder voorschrift ... er is geen tussenkomst van het ziekenfonds.
Of het moest zijn voor de slijtage van mijn schoenen ? Moet ik me eerst es over informeren ... doen !
Wééral !
Wat ik zeker ga doen, écht doèn vandaag ... is 'n woordje schrijven over mijn jongste dochter ... Want zowel broer als zus kwamen eerder aan bod ...
Ze was de derde in de rij ... 1996, 1997 en 1999. De laatste van mijn 3 welteverstaan: er zijn er nog 3 anderen, maar die kwamen nog wat later, en niet via mij. Maar ze tellen wel mee, elke dag ook, als de som van zes !
Ze kwam na mijn prinsesje (cfr blogbericht 26.06.2013) ... en ja, als je na 'n prinses komt ... dan kan je moeilijk anders dan ... juist ja, via keizersnede op de wereld komen, toch ?
En dus via 'n cesarean zoals de Engelsen dat zo plechtig en keizerlijk noemen, kwam Annelyn op 14 april van het laatste jaar uit de 20e eeuw op de wereld.
Het was 'n baby uit de boekskes ... ongeschonden, braaf, flink, direct goed slapen, eten .. en ga zo maar door ... Ook al lag ze in stuit, dat averechtse heeft pas later de kop terug opgestoken.
En Annelyntje was, als ze enkele maanden oud was, een baby uit de duizend ... Altijd lachen, en op haar eet- en pampergewoontes kon je bijna je uurwerk gelijk zetten. Altijd stipt op tijd en netjes voorspelbaar ... haar hoekje in, heel braafjes, knalrood worden, afschudden en klaar, én met de grootste glimlach ... je moet het maar ... doèn !
Alleen die ene ochtend, ik in vol ornaat, donkerblauw kostuum, strak gestreken hemd en das ... alleen met de 3, en we waren al wat laat voor crèche en kleuterschool ... toen dat kleine spook me helemaal doopte, hemd, broek, das ... Zelden vergeet ik de hilariteit en ergernis van het moment, ... ergernis, nee zelfs niet ... want het kwam spontaan én met de glimlach ...
Te laat kwamen we bijgevolg sowieso, ... met nieuw kostuum, vers hemd, das én kousen ... weliswaar !
Ze was 'n papa's kindje, hoe ontwapenend ze dat vierletterwoord telkens opnieuw uitsprak en dan kwam afgewaggeld ... of ik nu foto's aan het nemen was, of aan het filmen met de camera ... Annelyn had steeds heel intens oog voor de lens, doch liefst zo dichtbij ... paaapaaa ... Het klinkt in m'n oren, voor m'n leven ...
Een werkje op school werd ondertekend met "papa's kleine hartedief ..." en dat is ze altijd gebleven, en zal ze altijd blijven. Een flinke studente intussen, met 'n hoge dosis inzet en wilskracht ... en verbazend mooie uitslagen ... Blijven doèn, m'n hartediefje ... blijven doen, en met het hart steeds op de juiste plaats.
Dat ga ik ook doèn, mèt het hart op de juiste plaats ... doèn ...
Net als mijn hartediefje ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten