zaterdag 23 november 2013

Het witte gewaad

Zaterdag 23 november.
50 jaar geleden ontwaakte de VS als uit 'n helse nachtmerrie ... 'n Verweesde natie, nog in volledig disbelief van het drama dat het land en de rest van de wereld met verstomming sloeg. Hun "Camelot" was gevallen, hun Commander-in-Chief was niet meer ... Een charismatische leider, welbespraakt, jong, enthousiast, begeesterend ... was kansloos afgeknald op de schoot van zijn iconisch First (Class) Lady. Het roze mantelpakje bespat met bloed en hersenweefsel werd het symbool van deze historische dag ... Het is dan ook mythisch weggeborgen in 'n hermetisch, temperatuurgecontroleerde ruimte ... om pas ten vroegste in 2103 te worden vrijgegeven.
JFK verliet Parkland Memorial Hospital onder 'n wit gewaad ... in het bijzijn van 'n getraumatiseerde jonge weduwe ... regelrecht de geschiedenis in... Dallas 1PM.
Net zoals 11 november 'n dag van remembrance zal blijven, zal die 22e november voor velen eveneens 'n dag van remembrance blijven, al was het maar omwille van de mythe ... al is het maar  omwille van het charismatisch idealisme dat JFK én RFK uitstraalden voor de generaties toen ... en diegenen die er nadien door begeesterd werden.

Het witte gewaad.
Er is er hier vanochtend vroeg, voor 'n zaterdag toch ... ook eentje vertrokken ... op zoek naar 'n wit gewaad. Maar 'n wit gewaad in 'n totaal andere context welteverstaan ... En of ze in haar nopjes was !
Wit ... het teken van hoop ... van blijdschap ... en ook liefde ... Van maagdelijkheid_lees: puurheid ofte reinheid.
Hoop ... Dezer dagen broodnodig ... hoop op kentering, en hoop op het overstijgen van het diepe van het dal.
Een weerslag de afgelopen week ... terug naar af ... al lijkt het dipje intussen te "rebounden". Dat zijn de minder leuke momenten, en het maakt je zo weerloos en kwetsbaar ook ... Vulnerable ...
Onvoldoende weerstand in dat hoofd ... Nog meer blijven werken en zoeken naar nieuwe componenten, maar vooral niet opgeven ... Misschien was de verkoudheid en buikgriepje ook wel extra munitie om mijn afweer zwaar onder vuur te nemen, who knows ... Maar steun en vooral de houvast van je therapeute, psy en ZIJ hebben me toch weer overeind gehouden ...
En het besef en realiteitszin ook ... het aanvaardingsproces, de nederigheid ...
Het weerzien van enkele "oude" vrienden, en 'n goeie babbel, ... zonder veroordeeld te worden, mensen die je aanvaarden wie je bent, of nog bent ... Het doet 'n mens goed. Goed !
Al te vaak zeg ik aan mezelf, terecht in mijn ogen, ik ben NIKS, ik kan NIKS, ik heb NIKS ... ZIJ gaat dan steeds weer in alle toonaarden ontkennen en dartel als 'n jonge hinde komt ze dan aandraven met hopen argumenten en citaten/voorbeelden om me duidelijk te maken welke daadwerkelijke waarde ik wel heb ... Heel eenvoudige dingen ... En de blik in haar ogen ... kunnen met enkel vertellen dat ze het nog meent ook ... dus er zal dan wel iets van waarde en waarheid inzitten.
Misschien ben ik écht wel niet niks, misschien heb ik wèl nog 'n toegevoegde waarde, misschien ben ik het wel waard. Ook al gaat het om hele kleine, eenvoudige dingen ...
Misschien moet dat de kern zijn van mijn bestaan, de kern van mijn kracht om verder te werken, elke dag weer, elke dag 'n beetje meer ...
Wellicht is dat de kern van de hoop, en de hoop naar herstel, en van herstel naar leven, en van leven naar werk, en van werk naar leven, en van leven naar dankbaarheid, van dankbaarheid naar geluk ... en van geluk naar liefde en vriendschap. Elke dag weer, het fundament van ons bestaan.
Eenvoud en goedheid, 'n lach, 'n vriendelijk woord, 'n schouderklop, ... hele aardse, eenvoudige dingen... de reden van ons bestaan, de reden om te leven. Het goede in de mens, vriendschap en liefde.
Warmte van het hart en geluk van de geest. Het witte gewaad van ons bestaan.
Het witte gewaad dat zij zal zoeken en dragen ... Het witte gewaad, mantel van warmte, mantel om je hart, mantel van geluk.
Het witte gewaad, de mantel van hoop en leven ... Voor diegenen in de dood, maar ook diegenen in leven.
Het mantelpakje van de kievit, maar vlekkeloos ... in tegenstelling tot Jackie's roze pakje.
Leven en hoop. Liefde en geluk.
Het witte gewaad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten