Blijkt nu dat ik in november stevig op dreef was met m'n schrijfsels, tien stuks zowaar. Veertig in totaal, so far. Da's al 'n mooi bundeltje om es open te slaan en terug te blikken op 7 moeilijke maanden, maanden van veel up's en down's.
Vooral veel down's dan, zeer veel ... Een mens blijft zich de vraag stellen hoever je zo kunnen komen bent, zo diep, zo donker en zo zwart. Moedeloos, energieloos, futloos, levenloos, ... er was héél veel "loos" ... da's duidelijk.
Foutloos, uitgerekend dàt was ik niet - ik heb vele fouten gemaakt in mijn leven, heel vaak onbewust, ook omwille van 'n naïeve en eerlijke goedgelovigheid. Ook uit onwetendheid misschien, dommigheid wellicht ook ... en soms ook, ja hoe moet je dat noemen ... door verblindheid of misschien wel 'n tijdelijke vorm van zinsverbijstering ?
In elk geval vele fouten die ik cash heb moeten betalen, die me bijzonder veel pijn, bijzonder veel verdriet, bijzonder veel geld hebben gekost... Foute beslissingen, foute keuzes, foute inschattingen, ... en dram zo maar door.
Het heeft me gekraakt, diep verscheurd, gestigmatiseerd zelfs. Gestigmatiseerd. De priemende blikken van mensenogen geven dat geheim in het menselijk denken en voelen helaas al te gemakkelijk prijs. De menselijke blik in de wereld rondom ... priemend in je ziel en hart, het doorklieven van je zelfvertrouwen, je zelfrespect, je geloof in je eigen waarden, je eigen kunnen ...
Die priemende blik, maakt je zo klein als mensje, net op het ogenblik dat je knakt als 'n tengere rietstengel.
Het is uitgerekend die wereld rondom ... die vertrouwde wereld van vroeger, waar je nu niet meer heen kan, ... Het is die priemende blik van mensenogen die je doet wegkwijnen in je bestaan, in je eigen enge wereld. Je wereld vanbinnen, je wereld van binnen, je wereld binnen ... tout court, met slechts af en toe 'n window to the world. Maar die virtuele wereld is er ook slechts één van fragmenten, vaak leeg en afwezig, vaak saai en onbegrijpend, laat staan amusant en levendig.
De wereld rondom ... Is 'n wereld waar alles zijn gelijk tred gaat, de tred van elke dag ... Mensen lijken wel machines, mensjes met routines, dagelijks weer: wekker, wassen, ontbijt, aankleden, auto, file, werk, lunch, werk, file, thuis, eten, tv, slapen en hopla de cirkel is rond ... om na 'n nachtje rust dezelfde routine aan te vatten ... De wereld rondom.
Maar niet voor mensjes bij wie het besturingssysteem gefaald heeft en wacht op herstelling, ... met enige kans op succes geraak je aan ontbijt, misschien wel wassen, aankleden ... tja als het écht moet, file - nee, liever niet, lunch - geen zin, ... en alle rest is vaak ... geen zin, zegt me niets, te moe, geen energie ...
Dat is de andere wereld, rondom bange en pijnlijke wereld ... en soms zit je dan ... met 2 werelden rondom je heen, bij elkaar of tegenover elkaar ...
De priemende blik van die ene wereld naar de andere, een onbegrijpelijke blik ook vaak, een onwetende blik nog vaker ... Maar 'n blik die aankomt, en je doormidden klieft, tenminste als je in die andere wereld zit. Dan zoek je de uithoeken van je wereld, in welke keukenhoek dan ook.
Ogen en blik verwijderend van die grote wereld, de schaamte en schuldgevoel, het gevoel van zwak te zijn, het gevoel van niks of niemand meer te zijn, het gevoel van ... tja, je bange wereld rondom.
Ergens logisch dat je als kleine, bange, schuchtere, schuldig mensje dan de neiging hebt tot vluchten, ontvluchten ...
Een rare confrontatie, maar vaak hard, ook zonder woorden ... de menselijke blik behoeft vaak geen woorden ... Mind-readers als we zijn.
Och, we zijn intussen 2 december ... een mooie datum bij het begin van de Advent, de laatste rechte lijn naar Kerstmis, de 4x4 ... vier zondagen en 4 kaarsjes op de krans. Het is 'n mooie tijd die Kersttijd ook al zal het met kleine k zijn dit en de komende jaren. Maar de intensiteit van de sfeer en het gevoel zal compenseren en overheersen. Een tijd om stil te staan en te overpeinzen, over kleine dingen, die later als je terugblikt wellicht grootse dingen zullen blijken ...
Het is 'n mooie, zonnige dag vandaag ... de afgelopen dagen zijn mooie dagen geweest, daarom niet altijd zonnig maar wel mooi. De up's overtreffen de afgelopen weken de down's en dat is, wat ik in alle bescheidenheid noem, een hele stap vooruit - in de "goeie" richting althans !
De droefheid en pijn van zoveel teneergeslagenheid en depressie, doet 'n mens "mens" worden, terug mens in mijn geval ... geen halve robot met routines en stress, nee 'n vleesgeworden mens, vol gevoel en liefde.
Het doet je nadenken over heel veel dingen, dingen waar je nooit meer bij stilstond, kleine dingen ook, omwille van te druk, te jachtig, te materialist, te ... weet ik veel ... En dat doe je nu wel. En praten, veel praten, met lotgenoten, soulmates, verloren vrienden, ... Onlangs las ik nog dat elke burn-out 'n opportuniteit is ... Lieve vertelde me dat elke depressie 'n transformatie is ... Opportuniteit en transformatie, 'n unieke kans om je leven helemaal om te kieperen en 'n nieuwe, andere wending te geven. Een nieuw mensje ... een klein, nieuw mensje, nederig maar gelukkig ...
Weet je, ik heb me de afgelopen dagen al vaker de bedenking gemaakt dat ik "blessed" ben ... En het is nu niet omdat zaterdagavond andermaal iemand me zei (de zoveelste de afgelopen weken) dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen met 'n partner als ZIJ.
Maar hij sloeg wel de nagel pàl op de kop. I am blessed. Echt !
Ik prijs mezelf gelukkig en ik ben ook dankbaar, elke dag ... om ZIJ. Er bestaat geen betere partner, geen grotere houvast, geen begripvoller en liefhebbende vrouw als ZIJ ...
I feel blessed ... en dat ben ik ook ... Maandenlang heeft ZIJ dag en nacht, blijven sleuren en trekken opdat ik niet hopeloos zou verdrinken in het moeras van moedeloosheid en diepe depressie. Ondanks alle pijn, verdriet en angst is ze blijven knokken, hoe vermoeid en verdrietig ze zelf was van de pijnlijkste momenten in ons bestaan ... ZIJ is me blijven ondersteunen als ik weer eens niet meer kon, ZIJ "ontdekte" me telkens weer, totaal uitgeput op de koude vloer ... of in de donkere nacht, en telkens weer raapte ze me op, trok me recht, en ondersteunde me, telkens weer ... ZIJ is niet één uit de duizend, noch 'n miljoen ... ZIJ is uniek en onkopieerbaar, ma pièce unique ...
En daarom ook onze diepe verbondenheid met elkaar, ons "unforgettable fire" ..., twee onafscheidelijke soulmates ... ZIJ en ik ...
Daarom ook de mooie dagen van de afgelopen weken, de up's die het halen van de down's - steeds weer en steeds meer ... en ook de intensiteit van onze liefde ... sterker als ooit tevoren ...
En zoals ZIJ gisteren zei -geheel terecht-, wanneer WIJ elkaar zullen zeggen ... in goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid, in armoede en rijkdom, in vreugde en verdriet ... Dan weten wij, beter dan wie of wat dan ook, wat dat kwade, zieke, armoede en verdriet betekent. Wij hebben het samen doorsparteld, en samen zijn we door die dorre woestijn getrokken, gekropen ...
Maar de band die gesmeed werd, zal niemand begrijpen noch verstaan, die band is uniek en onbreekbaar ... En elke wereld rondom, goed of kwaad, zal daaraan nooit iets kunnen veranderen.
De wereld rondom, ZIJ en ik ... op weg naar mijn genezing, op weg naar opportuniteiten en transformatie, met de kleinste dingen eerst ... De wereld rondom, hoe klein ook, dankbaar en gelukkig. Maar samen met ZIJ voel ik me gezegend, door haar en met haar.
Blessed in onze wereld rondom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten