Ochtend. Na 'n nachtje woelen en veel te veel hersenspinsels... alsnog in slaap gesukkeld en tegen het ochtendgloren op de lamlendige tonen van vrouwlief's wekkeralarm ... uit 'n diepe roes ontwaken ...
Zo gaat het meestal als je zo'n moeilijk nachtje hebt, inslapen tegen de ochtend en dan zo diep slapen dat je precies 'n week lang van de wereld bent geweest.
Luckily enough ... voor mij, had ik vannacht het snode plan bedacht om vanochtend vroeg snel snel nog enkele boodschappen te doen in de Red Market ... bijgevolg liep ik reeds om 7.10u fris, nou ja ..., doch monter en blijgezind door de winkelrekken van onze lokale supermarkt. Goed begonnen is half gewonnen !
Alleen keek de kassierster raar op toen ik, met m'n slaapgerimpeld gezicht en pleister op mijn "draadloze" hoofdwonde ... haar half slaperig vroeg waar ik de theelichtjes kon vinden ... "Theelichtjes op dit uur van de dag ?" zag ik haar vroege brein denken ... Ze was zo verbauwereerd dat ze het zekere voor het onzekere nam en zonder dralen repliceerde "Euh ... kom maar mee ...", waarbij ze me perfect de hotspot voor mijn attributen aanwees. Voilà, geen tijd verloren !
Sinds gisteravond ben ik terug helemaal "wireless" ... dokter Van Uffelen heeft met enig knip- en trekwerk de hechtingen kunnen verwijderen, al ging het niet zonder bloedvergieten, derhalve nog 'n pleister.
Wireless ... nu maar hopen dat ik snel mijn Wifi weer aan de praat krijg ;) - de nieuw aangestelde deskundige in de materie, Dr. De Keyzer, zal me hierbij snel wegwijs maken, enfin ... laat het ons verhopen ! 't Is in elk geval 'n échte psychiater ... tenminste zoals ik ze me altijd heb voorgesteld.
31 december vandaag, de meest hatelijke dag en tegelijk, de meest glorieuze ... Over enkele uren kan ik met zekerheid afscheid nemen van dit annus horribilis ... En het eindejaar had nog enkele pittige knallen in Steraanbieding, maar 't zal het laatste vuurwerk geweest zijn, reken maar !
Voor het eerst sinds eeuwen Oud op Nieuw nog es vieren in gezelschap, goed gezelschap zelfs, met m'n goeie vriend en levensgezellin, en ZIJ, die het zwaar te verduren kreeg het afgelopen jaar ... Maar straks trappen we die klotehommel, 2013 genaamd, de verdoemenis en vergetelheid in ! Samen, wij 2, en zoenen zullen we, op 2014, al dan niet onder de mistletoe, maar oprecht en intens gelukkig !
En bij wijze van gepast afscheid op deze dag van Nieuwjaarke Zoete ... heb ik mijn Nieuwjaarsbrief geschreven:
Liefste 2014,
Met het licht van het Nieuwe Jaar kom ik tot ontwaken, en wat ben ik blij jou te zien.
Maar alvorens je te verwelkomen met 'n zoen, rest er me nog 'n kleinigheidje te doen.
Afscheid nemen kan ik het niet noemen, het zou te veel eer zijn.
Maar 2013, je hebt me uitgedaagd, jij bleek het allergrootste venijn.
Ontelbare keren heb je me doen buigen, en bijna kraken ...
Maar het genot van dergelijke overwinning kon ik je niet laten smaken.
Niet ik was sterker dan jezelf, neen, dat was ZIJ ... mijn beschermende Elf ...
In de donkerste nachten en holen heb je me gebracht, gewurgd, verdronken, versmacht ...
Maar breken kon je me niet, ondanks de vreselijke pijnen en verdriet ...
ZIJ wou niet wijken, ZIJ gaf niet op ...
ze bleef strijden, sleuren, hopen, smeken, steeds opnieuw met de wind op kop ...
Het jaar van depressie, vernedering, verdriet en schaam ... loopt nu stilaan op z'n eind ...
Maar ondanks je wildste orkanen, zijn wij 2 nog steeds tesaam ...
Je daagde me uit, je trok ten strijde, gewapend tot je laatste tand ...
Maar tegen mijn sprookje-in-'t-echt ... was jij in al je depressie en gruwel, niet eens bestand.
Geef het nu maar op, leg je wapens neer, je strijd is gestreden ...
Wij zijn er nog steeds, gehavend, vermoeid, geraakt ... maar onverzettelijk, en weet je ... zelfs tevreden ...
Want hoe hard je ook tekeer ging, hoe hard je ook klopte, er kwamen slechts barstjes in ons cement ...
en zelfs jij, lelijke depressie, krijgt dat niet stuk, want LIEFDE is 't FUNDAMENT.
Straks, als het vuurwerk zal knallen en de toeters en bellen weerklinken, dan schoppen we je samen ...de verdoemenis, de vergetelheid in ...
voor jou geen nieuwjaar, 2013, alleen de meeste minachting !
En 2014 ... wat ben ik blij jou te zien !
Ik zie in je ogen weer de bloesem van de appelboom ...
Ik kan je warmte al voelen op mijn wang ...
Ik zie de stralen weer schijnen op onze lieve droom
en de lichtjes van Kerstmis bewegen nog op het behang ...
en ik zeg je ... Lente me, Zomer me ...
September me en Winter me ...
want ik heb jou ... onophoudelijk lief ...
en morgen me, middag me ...
avond me en nacht me ...
met andere woorden ...
kom maar, asjeblief ...
wees welgekomen 2014,
wat ben ik blij je te zien ...
met 'n knuffel en 'n zoentje ...
je lieve kapoentje,
Kievit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten