Vrijdag.
De eerste blog van het nieuwe jaar ... de beleefdheid en etiquette gebieden me al mijn lezers, volgers en fans (!) ... ;-) ...mijn gevleugelde wensen aan te bieden voor 'n gezegend, vreugdevol, succesvol, gezond en héérlijk 2014 ... overgoten met 'n sausje van grote rijkdom ... uiteraard ...
Rijk aan en vol goeie intenties, beleving, gedachten, nederigheid, dankbaarheid ... en rijk aan kleine, gelukkige dingen ! Het weze jou, je familie, je vrienden, je buren en kennissen ... van HARTE gegund !
De eerste "dienstmededeling" van 2014 voor mijn aandachtig lezerspubliek is louter van commerciële aard, alhoewel ik er geen rooie noch dooie cent aan verdien ... maar enige vorm van egomarketing is me in deze niet vreemd ... Sinds dag 1 van het nieuwe jaar, hou ik er 'n tweede, hopelijk inspirerende blog op na: http://365maalgeluk.blogspot.be/
En uit pure gemakzucht plak ik hier eventjes een copypastje van de inleiding van deze blog:
De bedoeling van deze korte blog ist nur ganz einfach. Het idee heb ik ontleend van mijn therapeute die op haar website, op 'n bepaald ogenblik in haar leven, in 2011, er nood aan had om dagelijks een eenvoudige gedachte, een simpel moment te noteren dat haar 'n blij gevoel gaf of gewoon 'n glimlach op haar gelaat toverde.
Zij ontleende het op haar beurt van 'n man die hetzelfde deed en nog steeds doet ...
Het neerpennen van 'n gedachte, 'n situatie die je nèt dat flikkerende oogjes-moment bezorgt en je dag mooi maakt, op welke manier dan ook, en ondanks alle andere zorgen, pijn, verdriet, blijdschap of succes ...
Ik begin "mijn" "Kievit's kortstondige blije gevoel op Nieuwjaarsdag 2014, na een geslaagde overgang met mijn sprookje-in-'t-echt, Joris en Linda ... vrienden 4ever.
Gelukkig Nieuwjaar aan allen en iedereen, de kievit heeft 'n tè korte nacht achter de rug ... but 2014 feels soooooo good already !!!
De eerlijk gebiedt mij ... snel mijn "leenbronnen" te vermelden:http://lievevanweddingen.wordpress.com/365-2/
http://1000awesomethings.com/?blogsub=confirming#subscribe-blog
Ik hoop dat sommigen onder jullie er enige inspiratie, voldoening, moed en/of kracht uit weten te puren, of een gelijkaardig initiatief voor jezelf weten op te starten ... ik denk dat het de moeite loont ! En voor mezelf hoop ik, één ... dat ik het 365 dagen zal volhouden, twee ... dat het me zal verlichten, motiveren, aanmoedigen ... om extra krachten te puren uit het kleine en eenvoudige geluk ! En tot slot, ben ik al bij al blij dat 2014 geen schrikkeljaar is :-D
Tweede dienstmededeling van de dag betreft een waarschuwing van de auteur - de inhoud van onderstaande blog is niet bestemd voor gevoelige lezers/kijkers, reeds in de zomer heb ik de volledige inhoud van 'n bijzonder gevoelige blog, vakkundig verwijderd. Deze maal acht ik het echter écht nodig om de inhoud ervan neer te pennen, en te laten staan, voor mezelf, voor m'n innerlijke rust en vrede. En om me alert te houden, alert om niet te vervallen in oude, pijnlijke, vernederende habbits, hoe gevoelig dit ook kan klinken, maar de waarheid is de realiteit, en de realiteit -hoe hard ook- moet je soms onder ogen durven zien.
Wat ik dan ook doe bij deze - hard maar ik heb geen keuze, ik moet dit doen, voor mezelf vooral, al klinkt dat erg egocentrisch, maar ik kan derden niet langer toelaten, het leven waar ook ik nog recht op heb ... te laten belemmeren, vernederen en verwoesten. Ik kan de pijn niet langer verdragen, niet langer toelaten. Ik heb het verstand én de moed gehad, het debat niet openlijk op de sociale media te voeren, dankzij ZIJ ... Maar het moet van me af, het moet eruit ... want anders geeft het aanleiding tot 'n chemisch proces in mijn brein waar niemand mee gebaat is ... Niemand.
Dus bij deze, u bent gewaarschuwd.
Vrijdag 3 januari 2014.
Het nieuwe jaar is gekomen, reikhalzend heb ik er naar uitgekeken ... weken, nee, maandenlang eigenlijk. 2013 was vervloekt, de nieuwjaarsbrief onderstreepte dat in al zijn liederlijkheid ... Een hellejaar, vol verdriet, pijn, depressie, donkere dagen ... nachten én gedachten ... Met bijna dramatische taferelen ... Met 'n bij wijlen onstopbare drang en verlangen naar Het Land aan de Overkant. Een jaar ook van ontering, scha en schande, vernedering, verlies, ... Een jaar ook gedragen door de pijn die je aandoet aan diegenen die het dichtst bij je staan, onbewust, ongewild ... maar de helse pijn werd telkens weer gegenereerd, met bijkomende wonden en pijn ... niet bij mezelf, maar bij diegenen die om je gaven, die om je geven, die je beschermden, die zich ontfermden ...
En ondanks het negatieve vuurwerk in de eerste wintermaand, sterkte het gestel en het brein, alsof het de laatste stuiptrekkingen waren.
De overtuiging en geloof in het Licht van Kerstmis, de start van het Nieuwe Jaar, brachten hoop en kracht in mijn hart en geest, net alsof de bries voldoende wind genereerde om de vlieger weer op te laten, ondanks de zilte smaak van de zee op je tong ... Zo voelde het ook, het zilte van 2013 nog smakend ... bracht Kerst en Nieuw voldoende wind, om de vlieger van hoop en kracht ... op te laten, en te laten gekscheren over onze hoofden, herwonnen kracht, herwonnen moed, herwonnen doortastendheid om te overleven en te zegevieren ... herwonnen doorzetten to start from scratch ...
Dàt moment, heeft me de afgelopen 72 uren al zo vaak doen denken aan wellicht mijn favoriete U2-song ... "Kite" ... héél inspirerend to me ... Al had het voor Paul Hewson 'n gans andere betekenis ...
En dus het Nieuwe Jaar goed ingezet, onder 'n gunstig gesternte, met 'n pracht van een beschermengel bij en naast me, m'n trouwe vriend en zijn absoluut meegevallen (was onze eerste ontmoeting) en toffe vriendin/partner/levensgezellin ... in alle eenvoud, gezelligheid, vriendschap en warmte ... En ZIJ was over the moon, gelukkig en dankbaar om het mooie ... En op Nieuwjaarsdag walsten we op de tonen van "Geschichte aus dem Wienerwald" de vermoeidheid uit onze lamme ledematen. 2014 was goed begonnen ! Zoals het hoorde.
Tot de 2e dag van het nieuwe jaar ... Sociale media zijn 'n dankbaar iets, ook Facebook, het stelt 'n mens in staat voeling te houden met kennissen, vrienden en familie ... Zelfs met je eigen kinderen.
Met je eigen kinderen, althans in mijn geval ... In de voorbije 53 schrijfsels heb ik hierover al meermaals bericht, helaas ... de turbulentie van mijn bestaan, mijn eigen fout en verantwoordelijkheid uiteraard ... hebben een wig gevormd tussen mijn kinderen en ikzelf. Ze hebben hun papa, hun eigen vader stilaan opgegeven.
Te genânte figuur ... Hoe lang zal het nu weer duren voor het fout loopt met Noëlla ...
Tja, je kan het ze moeilijk kwalijk nemen nà het brokkenprcours dat ik gereden heb ... echtscheiding met hun mama na mijn overspelig gedrag, scheiding (geen échte of hoe noem je dat ?) met Goofy aka Fabienne na 'n rollercoasterrelatie van ruim 4 jaar,... en als klap op de vuurpijl 'n echtscheiding met 'n gekke, zwakziinige Moor na 'n veel te overhaast huwelijk én 'n hopeloos gefaalde investering en onderneming na 5 jaar met alle dramatische gevolgen vandien, waaronder het in rook opgaan van mijn persoonlijke eigendom én fortuin t.w.v. 135.000 € ... Tja, van 'n brokkenparcours gesproken !
En dus 5 bezoekjes verder in het afgelopen jaar, vijf ... terwijl ik récht heb op iets meer ... ondanks mijn maandelijkse plicht à ratio van 1150 € ... die we ondanks de huidige penibele omstandigheden, plichtsgetrouw blijven voldoen ..., 5 bezoekjes verder ... klampt een liefhebbende papa zich vast aan het enige wat hem rest als extra, ... Facebook.
Mijn kinderen hebben besloten, zonder enige vorm van proces noch rechtspraak ..., om af te zien van MIJN bezoekrecht, één w/e elke twee weken, én de helft van de schoolvakanties.
HET excuus was telkens ... hun sociale leven en activiteiten in Welle, geen plaats, te druk .... etc etc etc ... Feit is dat ze zich duidelijk NIET willen binden aan ZIJ, die nochtans MAANDELIJKS ENORME offers brengt voor HEN én HUN VADER ! Een herziening van de maandelijkse sponsoring zou momenteel voor mij en ZIJ ENKEL een win-win zijn ! Maar onze naïviteit en plichtsbesef laten liever ONS lijden dan 'n ander tekort te doen ... Ondanks het rijkelijke leven dat zij leiden ... Tja, klassenmaatschappij, het bestaat écht wel, neem het van MIJ GERUST aan ! De ene dag HERO, de volgende dag ZERO !!!
En dat doet pijn, véél pijn ... Dat ZIJ en haar jongens duidelijk een obstakel zijn ... dat niet alleen mij pijn én veel verdriet doet, maar haar nog véél en véél meer ... want zij was bereid, en nog steeds, ondanks de zware offers, mijn kinderen in haar hart te sluiten. But the tide is turning, zeker na gisteravond.
ZIJ is het stilaan KOTSBEU dat MIJN 3 kinderen ONS leven blijven beïnvloeden en om zeep helpen, ondanks onze nieuwe glorieuze start ... Het vat van de geldschieter geraakt stilaan vol, en haar hardheid en arrogantie zal zegevieren tegen die andere egocentrische arrogantie. Wees daarvan overtuigd, want zo wil je ZIJ niet kennen. ZIJ beschermt haar nest met vlijmscherpe klauwen, en tot haar nest ... behoor ik, gelukkig.
Maar het "gedrag" ... het begint stilaan te dagen, stilaan ... maar zeker.
Ik heb ... op hun uitdrukkelijke vraag, de interactie met mijn 3 kinderen op Facebook reeds fel teruggeschroefd, want ja, het is niet tof om je ouder telkens tussen je comments te zien opduiken ... dat snap ik ook wel !
Maar tijdens de voorbije feestdagen tot 3 maal toe telkens je onschuldige/neutrale comment verwijderd te zien worden ... DAT DOET VERSCHRIKKELIJK véél pijn, destemeer omdat het quasi mijn enige overgebleven vorm van contact is ... Op bezoek komen (5 x op 365 dagen) gebeurt pas, na veelvuldig aandringen en dan nog is het telkens 'n blitzbezoekje met nauwelijks of geen interactie noch interesse ... (want we hebben hier NIKS ????), telefoneren of sms'en gebeurt enkel als IK het initiatief neem ... of hoe verklaar je anders dat GEEN van mijn kinderen (alhoewel Nicholas 1 smsje stuurde) noch met mezelf noch Noëlla contact nam toen ik onlangs in het ziekenhuis belandde ? Ik ben/was nochtans hun papa ...
De eerste verwijdering kwam er nadat mijn jongste een foto uit 2002 publiceerde op haar FB-pagina, waarbij ze met 3 poseerden in 'n plonsbadje in m'n tuin in Zaventem ... en waarbij ik onschuldig de comment plaatste ... "Groenveld-Zaventem ... Mooie dagen, mooie tijden" ... De comment werd prompt verwijderd ...
Het 2e "incident" betrof 'n post van mijn oudste dochter op de pagina van haar broer en op de hare, van 'n feestvierende opa met breedlachende kleinzoon naast zich ... En papa postte ..."een gelukkig Nieuwjaar aan iedereen !" .... Ook dat werd prompt verwijderd, niettegenstaande leeftijdsgenoten, doch vrienden van mama ..., gelijkaardige zelfs meer subjectieve comments postten die weliswaar wèl gepubliceerd bleven ...
De druppel was 'n te gek filmpje gepost door m'n oudste dochter gisteravond, waarbij haar broer al dansend uit de bol ging, met 'n zoom op z'n kont bij het dansen .... Mijn "holy cow" comment werd meteen weggehaald ...
Indien ik nu meer subjectieve, aanstootgevende commentaren zou posten, dan zou ik het nog begrijpen ... Maar nu werd het me écht teveel ... En als je je oudste dochter in een privé-bericht daarmee confronteert, dan klinkt het droog en arrogant: "Ik heb geen zin om hier nog langer over te discussiëren".
Maar het begint te dagen ... Ik had een koningswens ... 3 kinderen, een zoon en 2 dochters ... Ze waren mijn godekinderen toen ze klein waren, en ze ravotten, speelden, gierden ... met hun papa ... in Welle, in Zoutleeuw, in Aalst en zelfs Oostakker ... Papa was hun papa, hun vriend en God ... Want papa deed het goed, héél goed ... opportunistisch geluk ... van kindsbeen af ?
Het moet zijn. Die papa is nu in 'n andere realiteit beland, tenminste voor 'n ganse poos, willens nillens ... En plotsklaps lijkt het wel alsof ik, of Noëlla, of de 3 jongens de pest of melaatsheid hebben ???? En blijk ik erger als nucleair afval ...
Het doet me denken aan 16/12/1995 ... toen mijn moeder op mijn trouwdag doodziek in het Queens-hotel in bed lag, getroffen door 'n dodelijke salmonella-vergiftiging ... De in Spanje-feestvierende grappige opa, nochtans bekwaam en gerenommeerd arts destijds, bekommerde zich nauwelijks of niet om 'n doodzieke schoonmoeder ... 'cause the show had to go on ... Hoe vaak ik mijn eigen moeder DAT verhaal en DIE verontwaardiging al heb horen vertellen ... ik ben de tel kwijt geraakt ... Feit is, dat m'n moeder, mits eigen transport vanuit Brighton, daags nadien op intensieve lag in Gasthuisberg, kritisch ... Wij en zij, 2 aparte klassen, ik heb het geprobeerd, die Champions League, de League van de Aalsterse chiqués ... maar ik ben slechts van eenvoudige komaf ... En daar speel ik op mijn best, tussen mijn eigen, eenvoudige volk ...
Helaas is dergelijk volk, te min en te vreemd voor mijn eigen kinderen .... Het is vandaag Driekoningen, ik had 3 koningskinderen ... Maar sinds gisteren voel ik mij steeds meer als 'n unicum op deze dwaze aardkloot.
Ik voel me steeds meer 'n BIOLOGISCHE vader, en niet langer papa ... Mijn enige rekening die ik heb, bij de spermabank, blijkt tot 3x 'n gift te hebben gedaan ... en daarmee houdt de kous op. Period. Hoe hard ook.
En ik ben dan ook de ENIGE spermadonor op deze aardbol die maandelijks zijn tot mens geworden zaad met 1150 € sponsort.
En tot slot, de meeste kinderen van biologische vaders gaan op zoek naar de ware identiteit en mens ... mijn kinderen ondernemen alles om hun ware vader te vergeten.
En als dàt je hart niet breekt, wel dan heb je er géén !
Biologische koningskinderen ... ik heb er 3 ... en het doet verdomme ONMENSELIJK VEEL PIJN !
Maar vandaag kan ik niks meer bieden, enkel wat vriendschap, liefde en 'n hart ... mijn beurswaarde is herleid tot nul, zelfs onder nul ... tot 2020.
Tja, er is 'n Nederlands spreekwoord/gezegde ... "uit wiens hand men eet, diens woord men spreekt" ... Het begint te dagen, steeds meer en steeds duidelijker ...
Het is mijn lot, mijn leven ... En wat je zaait, zal je oogsten ... alleen heb ik de kans noch geluk gehad mijn gewassen te kweken ... Dat geluk is aan anderen geweest ...
Straks komen niet mijn 3 koningskinderen, wel mijn 3 kleine prinsen, met hun gebreken en tekortkomingen en zorgen ... maar één ding weet ik zeker, zij zullen géén commentaar hebben, noch vooroordelen, zij zijn blij én gelukkig, in hun kleine wereld, met de kleinste dingen ... en zij zullen straks overmoedig en dolenthousiast boven komen gelopen, met 'n brede glimlach en 'n hartverwarmende knuffel ...
Ik ben niet hun vader noch biologische vader, ik ben "slechts" hun minnende, beschermende stiefpapa ... maar zij zijn dankbaar en blij, en bekommerd en verdrietig als ik in het ziekenhuis lig ...
Het geluk zit 'm écht in de kleine dingen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten