Deze dag heeft z'n naam dus écht niet gestolen, écht niet ! Donderdag, ik schreef het enkele weken terug al, de minst leuke dag van de week ... Altijd al geweest, en vandaag lijkt het niet anders.
Al donderend wakker geworden en al donderend de ochtend door ... Er zijn aangenamere manieren om de dag te beginnen.
Maar de fout en de schuld zal ik maar weer eens bij me zelf zoeken zeker ? Of wikkel ik mezelf nu weer in zelfmedelijden ? Of hang ik het zielepootje weer es uit ?
Of is het me misschien weeral es allemaal te veel aan het worden, en wil dat klotebrein weer niet mee ?
Wie zal het zeggen ? De scheuren of de barsten in de wand ? De vogels en blackbirds ? De psychiaters of psychotherapeuten ? Of de huisarts of misschien wel de uroloog ...
Waarom ben je zo weinig receptief voor andermans zorgen en kwel, voor andermans angsten en bekommernissen ? Uit puur egoïsme of eigenbelang ? Uit 'n tragisch gebrek aan empathie misschien ? Of omwille van enige vorm van narcistisch borderline-gedrag ?
Feit is dat het voer is voor discussies en oorzaak van donderdagen. Of 'n gevolg van woensdagen ?
Sowieso, helpt het niet echt - noch de één noch de ander ... bij de één een frustratie, bij de ander 'n schuldgevoel, bij de één bron van gevoelens, bij de ander bron van ergernis ...
Och, het lijkt wel op miscommunicerende vaten in tijden van depressie, slecht functionerende sattelieten in tijden van burn-out, in tijden van confrontatie, in tijden van poging tot herstel ...
Een verstoorde sattelite of love ... waarbij de ene Star Trekker de andere Starship Trooper niet langer verstaat ... alsof er stoorzenders bij betrokken zijn. En die stoorzenders die duiken steeds weer op, onder welke vorm dan ook.
Doch het verliezen van de juiste frequentie maakt dat niet de juiste signalen worden opgevangen noch begrepen, en dat is bijzonder vervelend in drukke tijden als dit. Hoogste vervelend op dagen als ... donderdagen.
Hormonen, urologen, meno- en andro-onderbrekingen, pillen en niet willen, tussen gunnen en niet-kunnen ...
Het is allemaal zo ontzettend vermoeiend, zo ingewikkeld ook, ... is er dan écht niemand die de Obelix toverdrankketel weet staan ? Niemand ?
Dopingzondaars zijn toch van alle tijden, zij weten toch waar de mosterd vandaan komt ... en 't zal heus niet van bij Tierenteyn zijn !
Och, ik kreeg vanmorgen een aanbieding in m'n mailbox voor een wifi-versterker - ik denk dat ik zo meteen es ga googelen op zoek naar een frequentieregelaar, het zal mij alvast beter van pas komen.
Of 'n kompas en barometer ... Kwestie dat ik de buienlijn kan zien aankomen, en kan anticiperen ... een paraplu is géén oplossing, want daar houdt het regenen en donderen niet mee op ... Met 'n paraplu kan ik doorheen de vlagen nog steeds geen verbinding maken met mijn satteliet.
Neen, wat ik moet en wat ik zoek, is 'n zonnemaker, ... een wolkenverdrijver, een zonnestraaljager ... Zonnekind, Zonnestraal en Zonneland, met achterin Rikske en Fikske ... waar is de tijd !
Dàt moet ik vinden, 'n zonneregelaar, 'n frequentiehersteller ... om de Sattelite of Love te vinden.
Zeker in tijden van pijn, verdriet, nood en behoefte - ook in tijden van schuldgevoel en eenzaamheid.
Ook in tijden van onzekerheid, faalangst, gebrek aan zelfvertrouwen en -kennis, twijfel ook. Ook in dagen dat je verlangt naar de zon en de lente, al was het maar in je hoofd en in je levendige lijf.
Ook al was het maar om totaal foute waardeverhoudingen te herstellen, en weer mee te tellen, om te tonen hoeveel je om iemand geeft.
Ook al was het maar om de ander te overtuigen, dat je ook zelf naar beterschap streeft.
Donderdagen en frequenties, barometers en kompassen, doping en pauzes ...
Hoe belachelijk ook, en zelfs banaal ... het tekent 'n glimlach in m'n mondhoeken, want het doet me denken aan Kamiel.
Hij is gek geworden - ik voel het menig lezer denken. Misschien wel - knettergek, maar met 'n glimlach aan de gedachte aan Kamiel.
Want in al zijn eenvoud ... zong die tenminste luidkeels "Het is nie moeilijk .... het is gemakkelijk ..."
En misschien is dàt de frequentieregelaar, de zonnemaker van deze donderende dag ... Kamiel Spiessens ...
En gaan we het vaak veel te ver zoeken, terwijl we de antwoorden en oplossingen in eigen pacht hebben ... Het is nie moeilijk ... gemakkelijk ook nie, maar waar 'n wil is ... is nog steeds 'n weg ...
En die weg die leidt naar de waarheid en het leven, soms naar Rome ook ... maar voor eeuwig en altijd ... naar mijn Sattelite of love ... Beam me, up ... Kamiel !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten