Cinquantenaire

Zaterdagochtend. 21 december.
De frisse tocht onder de vensterbank doet mijn linkerzijde maar kil aanvoelen. Erg winters ziet het er nochtans niet uit buiten, winderig des te meer. Althans buiten. Vannacht binnen, dankzij mijn buur.
Straks na tweeën verlaten we ons gastverblijf, hij met de nodige kneuzingen en ik met 'n gehavende hersenpan en wat visdraad in mijn voorhoofd. EEG heeft gelukkig géén ernstige letsels blootgelegd, te lage bloeddruk blijkbaar, derhalve ook de duizeligheid de afgelopen week of 2.
Maar goed, het had erger gekund ... En dan kijk ik naar die kranige 88er naast mij.
Het leven zoals het is, ziekenhuis ... Je hoort en ziet hier wat... En de verpleegkundigen, die krijgen steeds meer mijn eindeloos respect. Met hun engelengeduld. Hoorde d' engelen zingen ... De mooiste nacht en dag van 't jaar komen nu écht dichtbij. Sinds de first Noel in 2011 heeft dit feest 'n éxtra dimensie gekregen, very special ... Noel ... Noëlla ... ZIJ en ik ... Onze 3e Kerst al. Hopelijk wordt het ónze mooiste. We zullen er zeker bij stille staan, samen met de Ster. En vooruitkijken, dankbaar om wat we hebben, in alle nederigheid, vriendschap en liefde.
Vandaag begint de winter ... Hét knuffelseizoen bij uitstek. En nadien komt de lente.
50 verhalen verder al. Er zullen er ongetwijfeld nog 'n resem volgen, met hersenspinsels, overpeinzingen en andere toksels vanuit mijn vingerkootjes.
Kerstmis ... It's the most wonderful time of the year ... De boom, de pakjes, de nieuwjaarsbrieven, nieuwjaarke zoete, de prachtige muziek, de traditionele films en ik denk even terug aan mijn kindertijd...Sissi, The little lord Fauntleroy, Oliver Twist, Willy Wonka, The sound of music ...
Elk jaar opnieuw maakt Kerst zich op 'n hemelse manier meester van mij, lekker melig, lekker romantisch, zo héérlijk kerst ...
Straks bij thuiskomst zullen we de muziek de nodige sfeer laten brengen, samen met de kaarsjes...
Nederigheid en dankbaarheid. Het brengt me terug naar 1973, ik was 7 (het zou ook '74 kunnen geweest zijn). Thuis waren we met 7. Het werd de meest ingetogen, nederige ...maar mooiste Kerst ooit. Met dank aan de grootste regisseur in míjn leven, mijn mama. 79 intussen.
We woonden in 'n bescheiden huis dat gezien de opgroeiende kroost stilaan te klein werd. Een zoektocht naar 'n ruimere woonst of bouwgrond leidde tot niets en mijn ouders besloten dan maar het huis GRONDIG te verbouwen... Gedurende de herfst- en wintermaanden ... leefden we met ons zevenen, ... op de bovenverdieping, 3 slaapkamers en 1 badkamer. De grootste slaapkamer fungeerde enkele maanden als woonkamer, eetkamer, keuken, studeerkamer en speelkamer ! Imagine ? Ik herinner het me levendig.
En ook Kerst, het zal toch 1974 geweest zijn, vierden we zo. De pakjes waren minimaal, het kerstboompje ook ... Máár we waren samen en vierden tóch Kerst, in de grootste eenvoud en nederigheid. We gingen samen naar de Kerstmis in de sporthal op Bekaf en bij thuiskomst ontdekten we de kracht en de waarde van de Kerstnacht. Dankbaar. Het werd mijn allermooiste Kerst ooit, dat besef ik nu maar al te goed.
Een mooier schrijfsel kon ik voor deze Cinquantenaire niet bedenken nóch verzinnen.
En nu op naar de 51e en volgende.
Zalige Winter en Prettige Kerst !