Exact 'n jaar geleden, maar dan op maandag, 365 dagen geleden ... richting Gent, intussen 205 dagen thuis, binnen, ... en buiten.
Vijftig jaar geleden, was er 'n 46-jarige katholieke wereldleider van Ierse afkomst, de eerste en jongste in zijn functie ..., die, wellicht glimlachend, vooruit keek naar volgende week, zoonlief zou 3 worden en dochterlief over exact 8 dagen, 6.
Maar over enkele dagen eerst nog die trip afwerken naar Texas, samen met 'n stralende, herstellende echtgenote ... Herstellend van 'n depressie na het verlies van hun pasgeborene.
Dallas zou echter alles veranderen. Voorgoed. Het einde van hun Camelot-sprookje.
Ontwaken uit 'n vreselijke nachtmerrie, voor velen ... Ontwaken was er voor hem niet meer bij.
Ontwaken. Uit 'n boze droom, 'n vreemd bestaan, ... Ook dàt is depressie ... Na dagen van beterschap, plotsklaps jezelf uiteengereten voelen, voelen ... uiteengereten, maar dan gevoelloos.
Dumb, murw, suf... Alsof die pillen hun chemische werking niet meer doen ...
Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijn ..... Voor het eerst moest ik terugdenken aan 'n op de bühne schreeuwende Warre Borgmans in "Diepte van het dal" ...
Niet enkel terugdenken, het voelde ook zo: ondraaglijke, psychische pijn, je ziel en brein verscheurend ... Helemaal uiteengereten, in 'n waas van miserabel puin achterlatend ...
Denken aan de mooie dagen, zoals we gisteren deden, die eerste oudejaarsavond samen ...
I know, m'n liefste, de zorgeloze, vertederende en innige momenten. Turbulente tijden. Ontwaken uit 'n leven dat ik niet was ...
'n Leven dat me gehard heeft, niet "gehart", nee gehard, keihard ... harteloos wellicht ook.
Verblind, door zovele immorele dingen.
'n Leven dat me verscheurd heeft, verscheurd door angst, pijn, verdriet, gemis, schaamte en schuld ... Keihard verscheurd, in zovele stukjes ...
En het is verdomme zo moeilijk, zo verdomd moeilijk om die stukjes te zoeken, te vinden ... en de puzzel terug te vervolledigen, het is verdomme zo klotemoeilijk de juiste lijm te vinden om al die brokken te lijmen.
Het is zo, zo ... ontredderend, dat je na 3-4 betere weken ... 'n terugslag krijgt.
Klotedepressie, kloteleven, klotewereld.
Ontwaken, ontwaken in de realiteit, ontwaken in de wereld van vandaag, in 'n nieuw bestaan ... Projecten, wandelen, buitenkomen, lijstjes maken, doen ...
PIJN ! IK BEN MOE !
Hèt moe ! Het ontwaken moe, de nachtmerries moe, de hartkloppingen moe ... zelfs al na het eten van 'n stomme, gezonde tas verse soep, jààà ... dat ben ik ook moe !
En nog meer, die dekselse buikgriep sinds gisteren, ja ... ook moe !
Ik ben precies moeder ... en dàt uitgerekend op Wereldmannendag ? Tè Gèk ... zeker ?
Och, laat me, gun me toch mijn braaksessie ... Dan is het eruit, ERUIT !
En dan kunnen die zielige, oeverloze gedachten m'n brein -of wat er van overblijft- niet langer aantasten noch besmetten.
Ontwaken. Ontwaken is ook je ogen openen met kracht en energie, met bruis, enfin rode spa eigenlijk. Geen blauwe spa, die heeft geen bruis ...
Depressief ontwaken ... da's de blauwe spa, langzaam je ogen openen, eerst de linkse, op z'n Pluto's ... en dan weer dicht, denkend ... dit heeft geen zin. Zucht.
En dan opnieuw die linkse .. voorzichtig gevolgd door de rechtse. Zucht. Denkend, pffff ... wtf ... Zucht.
Ik lust eigenlijk geen blauwe spa ... Gekoeld ... à la limite ... Fel gekoeld, en 'n scheutje Ricard in de zomer, en enkele glaçons, absoluut !
Nee, ik ben 'n rode spa, bruis ... bruisend ... altijd geweest ... en zal ik altijd zijn.
En tegen die klotedepressie, zeg ik ... WTF ! Zucht.
Ontwaken als rode spa, pimpelende oogjes, op z'n Bean's ... dag m'n lieve snoepie ...
Ontwaken uit depressie, ontwaken uit 'n leven dat het mijne niet was, 'n leven dat ik niet meer wil, niet meer kan en niet meer zal ...
Alleen het mooie neem ik mee uit dat leven, de mooie, dankbare herinneringen ... en mijn 3 mooie, levende herinneringen voor het leven ... mijn 3 eigen kinderen.
En alle rest ... ik ga het laten varen, loslaten en wegebben ... Leeglopen uit dat zieke brein, en die brokstukken en verwaaide puzzelstukken ... Die gaan richting schroothoop, containerpark of whatever, maar ik gooi het àl weg, alles.
Er ligt 'n nieuwe puzzel klaar, met nieuwe dromen en doelen, nieuwe kansen en nieuwe hoop ... 'n Nieuw gezin, 3 extra kinderen ... én als toetje ... 'n sprookje-in-'t-echt !
Alleen moet ik ontwaken en beseffen, dat alle puzzelstukjes klaar liggen ... Ik moet voldoende bruis vinden om deftig en fris te ontwaken en die puzzel beginnen leggen en vervolledigen.
En beseffen.
Beseffen... zoals ZIJ het me vanochtend nog uitdrukkelijk op dat kleine hart drukte ... beseffen dat je mensen rondom je hebt die écht om je geven, die gemeend met je inzitten en die gemeend je vriend zijn ...
En het besef kwam ... samen met de tranen ... ZIJ had andermaal gelijk, mijn mental coach, m'n egeltje ook ... ZIJ weet het wel ...
En die échte vrienden, die dit lezen, ze weten het ook, want terwijl ze dit lezen, zien alléén zij mijn dankbare blik in mijn ogen, dankbaar om hun steun en vriendschap.
Vriendschap dat 'n mensenhart verwarmt, in goede en vooral in minder goede dagen ... in rijkdom maar vooral in armoede, in vreugde maar bovenal in verdriet, in gezondheid ook doch vooral bij ziekte.
En het is waar, je échte vrienden komen pas boven water, als de nood het hoogst is en de nacht het donkerst.
Phil Bosmans schreef héél lang geleden terecht ... "Menslief, ik hou van je" ...
Donkere nachten, pijn, verdriet, ... vriendschap.
Ontwaken en koesteren... "Menslief, ik hou van je"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten